Muzeum nie jest magazynem rzeczy. Jest miejscem, które gromadzi ludzi, zderza przeszłość z przyszłością, daje szansę dyskusji, polemiki, autorskiego komentarza. W ramach tegorocznej edycji KRAKERSa Muzeum Etnograficzne w Krakowie zaprosi do artystycznego eksperymentu studentów i absolwentów kierunku Edukacja Artystyczna Wydziału Malarstwa krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Młodzi twórcy poddadzą osobistej eksploracji etnograficzne zbiory, poszukując w nich szczególnie rezonujących obszarów i tematów. Prace powstałe w projekcie TRWA_NIE wpisane zostaną na czas festiwalu w wystawę stałą MEK, a ich autorzy oprowadzą publiczność po wykreowanej w eksperymencie przestrzeni. Opiekę artystyczną nad projektem sprawuje Monika Nęcka (ASP), prace koordynuje Katarzyna Piszczkiewicz (MEK).
Od 10 do 14 kwietnia, w godzinach od 16 do 17, odbędą się oprowadzania po wystawie z udziałem
studentów i absolwentów Edukacji Artystycznej Wydziału Malarstwa ASP.

Henry Moore (1898–1986), już za życia ogłoszony klasykiem nowoczesności, przez wielu specjalistów jest uważany za największego rzeźbiarza XX wieku. Wystawa jest wspólnym projektem Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku, Henry Moore Foundation, Muzeum Narodowego w Krakowie i Muzeum Narodowego we Wrocławiu. Konwencja „wystawy-spaceru” pozwala na refleksję na temat obecności rzeźby w przestrzeni miasta i symbolicznie łączy rozproszone po centrum Krakowa oddziały Muzeum Narodowego. W ramach Cracow ArtWeek KRAKERS proponujemy doświadczenie wystawy w możliwie najpełniejszy sposób: poprzez przechadzkę pomiędzy poszczególnymi oddziałami Muzeum wraz z kuratorką wystawy Agatą Małodobry i przez otwarte warsztaty improwizacji tanecznej Zofii Noworól.

Aktorstwo i wspinaczka to dla autora wystawy dwie szkoły życia wymagające odwagi w przekraczaniu własnych granic, rozwijające potrzebę ekspresji i indywidualne poczucie misji. Samotna wyprawa ugruntowała w nim przekonanie, że surowy klimat redukuje potrzeby i zacieśnia więzi, uczy pokory, szacunku wobec sił natury, otwartości na przybyszów oraz ciekawości innych światów. Wystawie towarzyszy interaktywna instalacja utkana z buddyjskich flag, służących harmonizowaniu energii w otoczeniu.

Medytacja w rzeczywistości wirtualnej nad Czarnym kwadratem na białym tle Kazimierza Malewicza oraz poezją Bolesława Leśmiana. Instalacja w ramach działań kontekstowych do przedstawienia NIC Krzysztofa Garbaczewskiego w Starym Teatrze.

Wystawa Tadeusz Kantor. Odsłona czwarta. Rzeźba pokazuje wybór obiektów z kolekcji Cricoteki. Tadeusz Kantor nazywał je rzeźbami. Co dzieła Kantora mają wspólnego z innymi rzeźbami z historii sztuki współczesnej? Jaką przybierają formę? Jak oddziałują na widzów? Jaka jest relacja między nimi? Punktem wyjścia Odsłony czwartej jest spojrzenie na rzeźby jako autonomiczne dzieła sztuki pozbawione biografii teatralnej oraz wyeksponowanie ich niezależności. Obiekty podporządkowują bowiem otaczającą je przestrzeń, wpływają na inne przedmioty w swym otoczeniu, wymuszają na widzu spontaniczną reakcję.

Wystawa prezentowana w Domu Zwierzynieckim została poświęcona przedmieściom i ich mieszkańcom. Jest poszukiwaniem odpowiedzi na pytanie o to, czy dzisiejszy Kraków posiada przedmieścia, a jeżeli tak, to gdzie one się znajdują i jak wygląda życie na nich. Wystawa jest częścią projektu wystawienniczego „przeMieszczanie” z okazji 120-lecia MHK.

Wystawa jest opowieścią o współczesnym nowohucianinie, mieszkańcu postindustrialnej dzielnicy Krakowa. Szczególny nacisk położono na przedstawienie trudnych lat 90. XX w., okresu transformacji ustrojowej, którego rola w procesie kształtowania współczesnej tożsamości nowohucian przez lata była marginalizowana. Wystawa jest częścią projektu wystawienniczego „przeMieszczanie” z okazji 120-lecia MHK.

Studio otwarte dwóch artystów o bliźniaczym rodowodzie. Kukla i Gromniak, obydwaj urodzeni w 1989 roku, to dyplomowani graficy warsztatowi, absolwenci ASP w Krakowie, którzy skręcili w stronę malarstwa i muzyki eksperymentalnej. Od niedawna dzielą także pracownię i chętnie otwierają dla publiczności jej podwoje, by pokazać najświeższe obrazy.

Spotkania w ramach wystawy „Skok pamięciowy”
Performatywnym elementem wystawy będzie seria spotkań ze współczesnymi artystami: Norbertem Delmanem, Mateuszem Kulą i Łukaszem Surowcem, którzy wraz z badaczkami Kolektywu Kuratorskiego zreinterpretują koncept bio-obiektów w kontekście kultur(y) pamięci i nowych technologii. Takie prace jak Maska Delmana, Wózki Surowca i najnowszy projekt Kuli, odnoszący się do Umarłej Klasy, odczytujemy jako dialog z twórczością Tadeusza Kantora.
Rozmawiają:

13 kwietnia, godz. 16:00 – Karina Jarzyńska z Norbertem Delmanem
27 kwietnia, godz. 16:00 – Katarzyna Grzybowska z Mateuszem Kulą
6 maja, godz. 19:00 – Sonia Kądziołka z Łukaszem Surowcem

Wszystkie spotkania odbędą się w Galerii-Pracowni Tadeusza Kantora, ul. Sienna 7/5, Kraków

Rafael Jablonka jest marszandem, kolekcjonerem, galerzystą oraz kuratorem sztuki. Przez 30 lat prowadził „Jablonka Galerie” – jedną z najbardziej renomowanych i działających na skalę międzynarodową instytucji w Niemczech. Należy do najważniejszych europejskich kolekcjonerów sztuki współczesnej, ze szczególnym uwzględnieniem sztuki po roku 1980. W rozmowie ze swoim wieloletnim przyjacielem, Adamem Zagajewskim, opowie o początkach swojej kolekcji, doświadczeniu w prowadzeniu galerii oraz podzieli się opinią o możliwościach i ryzyku rynku sztuki oraz roli i znaczeniu mecenatu w sztuce.

Wystawa w ramach obchodów „Roku Kobiet z ASP”. Prezentowane będą wielkoformatowe obrazy malarskie ukazujące przeskalowane fragmenty intymnych części kobiecego ciała. Portret będzie więc nieco mniej oczywisty niż zazwyczaj, ponieważ zamiast twarzy zobaczymy inny fragment ciała, jednakże owe portrety będą również bardzo różnorodne tak samo jak w przypadku obrazowania twarzy. Praca ta nawiązuje do wykonanych przeze mnie w 2002 roku serii fotografii pod tym samym tytułem, kiedy to fotografowałam buty kobiet z mojego otoczenia.

Artystka Kinga Burek inspiruje się figurą kozła ofiarnego i jej wieloznaczeniowością. W ramach projektu „Na zrzucenie z wysokiego urwiska” przygotowuje serię płócien i kolaży inspirowaną starotestamentowym rytuałem oczyszczenia, w ramach którego zrzucano ze skały zwierzę-ofiarę. „Kozła przeznaczonego losem «na [zrzucenie] z wysokiego urwiska» postawi [kapłan] żywego przed Bogiem, żeby dokonać przebłagania nad nim, aby go wysłać na wysokie urwisko, [na śmierć] na pustynię” (Księga Kapłańska 16, 10).
Lot na Księżyc jest jednym z najbardziej wyrazistych i dominujących tematów literatury i kina SF. Od 1902 roku, kiedy odbyły się pierwsze publiczne seanse „Podróży na księżyc” w reż. Georges’a Mélièsa, temat ten powraca na duży ekran niemal co roku w takiej czy innej formie. Co ciekawe, motyw kosmicznej odysei nie wyczerpał się wraz z udanym lądowaniem amerykańskiej misji Apollo 11 (1959). Wręcz przeciwnie, doprowadził do intensyfikacji dzieł literackich i filmowych, których akcja osadzona była w kosmosie. Srebrny glob pobudzał wyobraźnię jeszcze mocniej a gwiezdna peregrynacja szybko ukonstytuowała się jako bogata alegoria przeróżnych postaw określających kondycję człowieka i tworzonej przez niego cywilizacji.

Podczas pasma kinowego zaprezentujemy 3 wybitne dzieła traktujące o wyprawie człowieka na Księżyc, które poza sporą dawką kinematograficznego wdzięku i przykładami perfekcyjnie zrealizowanego rzemiosła filmowego są równie intrygujące analizowane z perspektywy technologii, filozofii, psychologi czy religii.

Na wystawie polscy widzowie będą mogli po raz pierwszy zapoznać się z filmem polsko-holenderskiej artystki pt. Robota (2018), nowy nabytek z kolekcji Stedelijk Museum w Amsterdamie. Praca ukazuje w intymistycznej konwencji życie dwóch braci, których Verena poznała niegdyś na wakacjach w Polsce. Przypatrując się mężczyznom, artystka zwraca uwagę na ich stosunek do ciała, a także na język, jakim bohaterowie opisują otaczający świat. Powiela on te same uprzedzenia na temat obcości, których ofiarą bracia padają jako najemni pracownicy poza granicami kraju. Obok filmu na wystawie znajdą się zdjęcia urodzonej w 1990 roku artystki.

Kaligrafia japońska, podobnie jak kaligrafia chińska i koreańska, wyrasta z wielowiekowej tradycji, będąc doskonałym wyrazem wschodniej estetyki i filozofii. Przy całym zróżnicowaniu i bogactwie kaligrafia Dalekiego Wschodu zachowuje równowagę formy i treści: przedstawia znaki, jest więc nośnikiem znaczenia; równocześnie jej forma – malarski zapis gestu kaligrafa – wyraża indywidualne emocje i przeżycia twórcy. Zapraszamy do zapoznania się z drogą pisma podczas warsztatów!

Opis wydarzenia
W jednym miejscu i czasie zostaną zetknięte ze sobą osoby reprezentujące odrębne dziedziny sztuki
(teatr, taniec, sztuki wizualne, muzyka, a także kulinaria). Co wyniknie z tego spotkania? Dojdzie do
konfrontacji czy kolektywnego działania, twórczej interakcji?
Autorzy projektu z jednej strony pragną odwołać się do wizji przyszłości, w której realizacje artystyczne
będą oddziaływać na wiele zmysłów. Zarazem nurtuje ich odwieczne pytanie, które w czasach kryzysu
kapitalizmu nabrało nowej aktualności: czy stosunki społeczne powinny być oparte na rywalizacji czy
współpracy.
Celem wydarzenia jest także integracja środowiska niezależnych krakowskich artystów oraz publiczności
zainteresowanej różnymi dziedzinami sztuki.

Informacje o galerii
Scena Supernova została założona wiosną 2017 roku przez Jakuba Kowalika z zamiarem promowania

niezależnej twórczości artystycznej. Pełni funkcję sali teatralnej, kinowej i koncertowej, galerii sztuki
oraz przestrzeni dla działań warsztatowych i na rzecz integracji społecznej. Odbywają się tu także
wykłady, pokazy mody i improwizacje komediowe. Szacuje się, ze w okresie od maja 2017 roku do
grudnia 2018 roku Scenę Supernova odwiedziło około 12 tysięcy osób.

Artyści
aktorzy związani ze Sceną Supernova
kolektyw muzyczny NPZM
artystka wizualna
tancerka
kucharz-performer (opcjonalnie)

Kuratorzy
Andrzej Robak
Jakub Kowalik

Najstarsza z imprez muzycznych odbywających się ArtCafe Barakah – Folk Session jam z przytupem
to jedyny w Krakowie otwarty i przyjazny jam session w klimatach etno-folkowych. Przeznaczony jest
dla muzyków, grajków, wielbicieli dobrej muzyki i tych, którzy lubią dźwięki z Polski przeplatane z
bałkańskimi, ukraińskimi, muzyką wschodu, Afryki i innych kultur…
Zapraszamy szczególnie instrumenty niecodzienne, nieobecne w mainstreamie – flety, mandole,
bandury, sazy a także te, których nazw nie potrafimy wymienić, bo ich nie znamy albo jeszcze nie
istnieją, ale macie zamiar wystrugać je w piwnicach.

– – – Liczy się przede wszystkim folkowa szczerość i energia! – – –

„Uniwersy”
Mikolaj Rejs+gościnnie Michał Gamrat

To jedna z tych wystaw, które organizowane są z dnia na dzień przez przypadek lub spontaniczne zrządzenie losu. To raczej okazja do spotkania i może zaplanowania czegoś w plenerze niż pokazywania swoich prac (będą). Namalujemy wspólnie obraz, który zostanie przekazany na XVIII Aukcję Wielkiego Serca (jeśli go zechcą). Będą wlepki do wzięcia zaprzyjaźnionych twórców i jakieś inne rzeczy. Podczas #cracowartweek każdy odwiedzający będzie miał szanse stworzyć coś na ceramixach albo wlepkę czy domalować się do obrazu.

WEGEWEKI przygotują jakiś hummusowy poczęstunek-sprawdźcie ich:
https://www.facebook.com/wegeweki/

Wystawa będzie czynna podczas codziennie podczas Cracow Art Week w godzinach 15-20
Wernisaż wystawy 10.04.2019 godz. 20:00, ul.Mogilska 39, Kraków

Cyjanotypia to światłoczułość soli żelaza, charakteryzująca się monochromatycznym obrazem w kolorze niebieskim. To jedna ze starszych technik fotografii pozwalająca uzyskać tylko pojedynczy obraz. Negatywowe fotografie alg Ann Atkins mają prawie 200 lat. Ich absolutna świeżość formalna poraża, jak gdyby pod wpływem skrócenia do minimum procesu naświetlania nastąpiła redukcja czasu. Praca z cyjanotypią to sensualne doznanie „Science and Art”. Doświadczanie tego związku pomiędzy nauką i sztuką, pomimo ogromnego „postępu” w obu dziedzinach, jest wciąż wielkim przeżyciem! A wczorajszy dzień sprzed 177 lat jest tak samo biało-niebieski jak ten z dziś!
W 1976 roku Brian O’Doherty wydaje zbiór esejów Biały sześcian od wewnątrz. Ideologia przestrzeni galerii. W Polsce wychodzi on drukiem w roku 2015. Przez ten czas moda na galerię-biały sześcian niby zaczyna przemijać, a jednak – głównie ze względów praktycznych aka finansowych – wciąż trzyma się nieźle. Na spotkaniu będziemy czytać przypadkowo oraz mniej przypadkowo wybrane fragmenty książki. Wszystkie chętne i chętnych do wspólnego czytania i dyskutowania zapraszamy. Spotkanie stanowi wydarzenie towarzyszące wystawie Wszystkie moje białe sześciany w Domku na Kasprowicza.
Yelobel to nowy, eksperymentalny projekt na muzycznej scenie Krakowa. Duet polsko-francuski,
spotkanie instrumentów akustycznych i elektroniki. Niepowtarzalny dźwięk powstaje z inspiracji
poczuciem wolności i przestrzeni. Doświadczenie nie tylko dla ucha, ale także, za sprawą wizualizacji,
dla oka
SKŁAD: Tomasz Kamiński – perkusja, Simon Burgaud – elektronika, saksofon, wibrafon
Współcześni artyści japońscy przyswoili sobie zachodnie techniki i style, od dawna swobodnie nimi operując, co sprawia, że mamy do czynienia z fenomenem sztuki uniwersalnej, świadomie odwołującej się do różnych tradycji estetycznych, posługującej się równolegle różnymi kodami kulturowymi; sztuki, w której stopniowo zacierają się odrębności narodowe. Na tym tle bardzo ciekawie rysuje się twórczość Kojiego Kamojiego. Artysta na stałe związany jest z Warszawą i z Galerią Foksal od lat konsekwentnie i w oryginalny sposób łączy w swojej sztuce japońską wrażliwość estetyczną z doświadczeniem zachodniej awangardy.

Wystawa zaprezentuje 50 plakatów autorstwa Agnieszki Ziemiszewskiej, powstałych w różnym czasie i miejscu. Różne były też powody zaprojektowania tych prac: festiwale, wystawy, sprawy bieżące i osobiste. Każda jest rodzajem eksperymentu. Czy udanego, ocenią Państwo sami. Agnieszka Ziemiszewska – projektantka, organizatorka wystaw, nauczyciel akademicki. Laureatka nagród i wyróżnień, jurorka w krajowych i międzynarodowych konkursach projektowania graficznego. Prowadziła warsztaty i wykłady w Polsce i za granicą. Autorka bloga o plakacie Poster/Blog. www.ziemi.art.pl

Codziennie każdy z nas skacze myślami w przyszłość. Tak samo skaczą naukowcy, dziennikarze, analitycy, wróżbici. Komu zaufasz? Wiki Królikowska i Zbigniew Olszyna postanowili zaufać sobie nawzajem. Stąd nowatorski pomysł, że dwójka artystów kuratoruje siebie nawzajem. Olszyna, artysta malarz i fotograf, oraz Królikowska, performerka i kompozytorka, to wyjątkowy duet. Łączy ich zamiłowanie do estetyki camp i pastiszu połączone z wrażliwością na zagadnienia społeczne, popkulturę i lifestyle. Różnią ich formy ekspresji: Olszyna maluje i rysuje, Królikowska pojawia się w VTL (video, tune, lyrics) i staje twarzą w twarz z publicznością. W Raz, dwa, trzy, cztery postanowili ugryźć temat jedzenia przyszłości. W XXI wieku ciągle słyszymy – jedz to, jedz tamto, unikaj tego. Mody na modyfikowaną soję przeplatają się z okresami hejtu na GMO. Komu zaufasz? Wiki Królikowska i Zbigniew Olszyna na potrzeby tej wystawy wcielają się w najróżniejsze role: medium, dziennikarki, naukowca czy CEO firmy farmaceutycznej, by każdy z ich odbiorców mógł zadecydować, czy skok w przyszłość ma sens.

Kto nie skacze ten (cięcie)!

Podczas imprezy tanecznej skakanie jest jedną z najważniejszych aktywności człowieka. W mózgach uczestników i uczestniczek zachodzą procesy, które określane są często jako kosmiczne loty. Należy dodać, że wszyscy uczestnicy i uczestniczki wydarzenia znajdują się na ziemi po raz pierwszy i ostatni – chociażby dlatego warto wyskoczyć, zobaczyć ich i je, posłuchać, poskakać, poklaskać i przybić piąteczkę bądź żółwika.

Gdybym Ci powiedziała, że prawie dotknęłam Księżyca – czy byś mi uwierzył? Gdybym Ci powiedziała, że Księżyc jest ukryty w Krakowie – czy byś mnie nie wyśmiał? Zdradzę Ci tajemnicę, do której dotarłam… Wiele lat temu do naszego miasta w przedziwnych okolicznościach trafił odłamek prawdziwego Księżyca. Ponoć (pewnie dla bezpieczeństwa) ukryto go w najbardziej nieoczekiwanym miejscu… Jest tylko jeden mały problem… Ja nie wiem gdzie… Gdzie jest ukryty tajemniczy Księżycowy Kamień? Jakim cudem do nas trafił i kto przywiózł go z Kosmosu? To tajemnica, z którą zmierzyć się mogą tylko najbardziej przebiegli detektywi. Czy im się powiedzie?

Zapraszamy na Spacer Detektywistyczny po Nowej Hucie, podczas którego zobaczymy m.in. tak wyjątkowe i pięknie zaprojektowane miejsca jak Teatr Ludowy i Arka Pana…

W dobie kryzysu bezpośrednich kontaktów… wpadnij osobiście odwiedzić sztukę! Sztukę ukonstytuowaną i docenioną, ale także tymczasową, zaparkowaną czy chwilowo zacumowaną w okolicy. Odkryjmy, dotknijmy, porozmawiajmy!
Wyznaczyliśmy trasy, dzięki którym w przyjemny sposób można będzie poznać środowisko krakowskich galerii, pracowni czy innych niezwykłych miejsc zajmujących się sztuką najnowszą – jest ich NAPRAWDĘ sporo! Jedne głęboko ukryte w miejskiej tkance i tylko czasowo otwierające się dla publiczności, inne ulokowane przy reprezentacyjnych ulicach i od dawna mocno wpisane w artystyczną mapę miasta. Być może zaskoczeniem okaże się, jak mocno i jak blisko nas bije puls sztuki, adaptując czasami dość zaskakujące przestrzenie. Spotkania umożliwią wejście w unikatowy i bezpośredni dialog z ludźmi, którzy te miejsca tworzą, oraz z artystami, których prace są tam prezentowane. Dajmy odpocząć smartfonom i… poznajmy się. Bezpośrednio „dotknijmy” miasta.
Mamy nadzieję, że przygotowane trasy posłużą także w przyszłości jako podpowiedź, jak odnaleźć sztukę w Krakowie.
Zwiedzimy następujące miejsca: Olympia, Skład Solny, Galeria Zalubowski, Flu Space, Galeria i!, Pamoja, Pracownia „Korona”, Stacja Badawcza Outsider Art, Opcja
Zwiedzimy następujące miejsca: Targozin, Raven, Sarego 10, 2 Okna, Trzecie Oko, Off Frame, Dom Norymberski, Spółdzielnia Ogniwo, Pracownia Otwarta, Jak zapomnieć, Bubipop, Bałuckiego 15, Prześwit, Konfederacka 4
Zwiedzimy następujące miejsca: BIELEC Art, TELKOM TELOS, Raz na zawsze, Galeria Wydziału Sztuki UP, M32a, Na Podwórka, Galeria Plus

Spotkanie z Jankiem Simonem – twórcą instalacji interaktywnych, filmów wideo, obiektów i akcji
artystycznych. Źródłem jego inspiracji bywają gry komputerowe i internet. W swojej twórczości
wykorzystuje elementy przewidywania przyszłości, tematykę katastrofy, mającej nadejść zagłady.
Debiutował w 2002 roku pracą „Carpet Invaders” – prostą grą komputerową, której planszą był
rzutowany na podłogę obraz dywanu, a w znanym filmie „Odlot” z panoramy Krakowa po kolei,
niczym z rakiety kosmicznej, startują poszczególne wieże zabytkowych budynków, miasto staje się
płaskie.
Tematem spotkania będzie prezentacja projektów artysty – zarówno tych już powstałych, jak i
zaplanowanych.

KRAKERS TATTOO TOUR – to pomysł na mobilną ekspozycję – studio tatuażu. Wynajęty na czas „krakersowego weekendu” kamper stanie się objazdową wystawą rysunków Małgorzaty Wielek-Mandreli, wewnątrz będzie można nie tylko oglądać prace, ale również zatrzymać sobie którąś na zawsze, na skórze. Nasz pomysł na skok to przekroczenie zarówno zjawiska wystawy, jak i tego, co z wystawy wynosi widz. W przypadku tego działania (jeżeli odbiorca odważy się na skok) można będzie fragment prezentowanej sztuki zabrać ze sobą, na zawsze, na sobie.
Prywatne galerie są sprawniejsze. Państwowe galerie więcej mogą. Za Akademią stoi tradycja. Muzeum nobilituje. Sieć jest przyszłością. Niezależni są autentyczni. Nowicjusze mają największą determinację. Przyszłość należy do artist run spaces…
Ilu uczestników „art worldu”, tyle opinii o tym, gdzie stoją artystyczne konfitury, jaką przyjąć strategię, by osiągnąć sukces, uznanie i pieniądze. Płynąć z mainsteamem czy tworzyć nisze? Wspierać się na innych czy nie oglądać się na nikogo? Koncentrować się na realu czy na sieci? Ale też: działać lokalnie czy dać się zassać przez stolicę? I w ogóle, kto rozdaje karty, które pozwalają wygrać w tę grę?

ACO Project to kompilacja kilku różnych charakterów i upodobań muzycznych, połączona jednym
wspólnym zamiłowaniem do dźwięków. W mixie otrzymali pulsujące i porywające z krzeseł tyłki
brzmienie oraz kruszącą serca największych twardzieli wrażliwość. Mimo, że ich działalność na rynku
muzycznym jako zespołu nie przekracza dwóch lat, doświadczenie sceniczne i muzyczne każdego z
członków zespołu sprawia wrażenie, jakby istnieli od zawsze i stuprocentowo przekłada się na
niezapomniane wrażenia, flow i dobrą energię, która na długo potrafi naładować akumulatory! Na
każdym z koncertów, spotykają się z fantastycznym odbiorem oraz powracającą równie silną energią i
radością ze strony słuchaczy.

Obecnie pracują nad płytą, o której mówią: „U nas w zespole panuje równouprawnienie i
zrozumienie. Nie ma sztywnych zasad co do stylistyki muzycznej. Bardzo cenimy sobie swobodę,
naturalność i wrażliwość muzyczną każdego z osobna, dlatego przygotowywany przez nas materiał
będzie bardzo różnorodny. Ta płyta będzie małą osobista opowieścią każdego zostawiającego nań
dźwięki!”

SKŁAD: Beata Ryś – voc, Marcin Chryczyk- bass, Grzegorz Jaromin – perkusja, Florian Oskwarek –
gitara, Robert Jastrzębski – instr. klawiszowe

Zwiedzimy następujące miejsca: Galeria Ufo, Galeria Gołogórski, Fundacja4Style, New Era Art, Kolektyw Kuratorski, Drukarnia Związkowa, ZPAF, Galeria Dyląg, Hotel Polski, SŁAWKOWSKA.PL, Jan Fejkiel Gallery, Zofia Weiss Gallery, Connaisseur
Zwiedzimy następujące miejsca: Antykwariat Abecadło, Krasińskiego 28, F.A.I.T, ASP, Shefter, Zofia Weiss Gallery, FRESZ Gallery, Kochanowskiego 28/3, Nasz Ogródek, Tytano
Zwiedzimy następujące miejsca: Pryzmat, Art Agenda Nova, Zwrotnica, Kolegium Europejskie, Galeria O, Potencja, Widna
Czym jest sztuka współczesna? Jak będzie wyglądać sztuka w przyszłości i jakie nowe techniki będą stosowane przez artystów? Podczas warsztatów udamy się w podróż w poszukiwaniu nowych środków wyrazu. Przed nami kosmiczna perspektywa i nieskończony zbiór możliwości. Stworzymy dzieła, używając nowych technik wymyślonych na warsztacie. Na zajęciach przyjrzymy się pracom współczesnych artystów, które zainspirują nas do własnych twórczych działań.
Zapraszamy na spacer po Krakowach przyszłości. Fantastyczne wizje, szalone kreacje architektoniczne, artystyczne i literackie, futurologia czysta, spełniona i niespełniona. Życzenia i przepowiednie dla Krakowa za 1000 lat, składane 150 i więcej lat temu… Co z tych profetycznych wizji spełnia się już dziś? Które z projektów odłożono na półkę i dlaczego? Spacer, o którym sama przewodniczka marzyła, aby powstał w przyszłości i przyszłość nadeszła.
KRAKERS TATTOO TOUR – to pomysł na mobilną ekspozycję – studio tatuażu. Wynajęty na czas „krakersowego weekendu” kamper stanie się objazdową wystawą rysunków Małgorzaty Wielek-Mandreli, wewnątrz będzie można nie tylko oglądać prace, ale również zatrzymać sobie którąś na zawsze, na skórze. Nasz pomysł na skok to przekroczenie zarówno zjawiska wystawy, jak i tego, co z wystawy wynosi widz. W przypadku tego działania (jeżeli odbiorca odważy się na skok) można będzie fragment prezentowanej sztuki zabrać ze sobą, na zawsze, na sobie.
Zaplecze Składu Solnego to przestrzeń, z której obserwujemy metamorfozę Zabłocia.
Na pierwszym planie stoją ostatnie baraki, a na dalszym wyłania się gęsta zabudowa mieszkaniowa w niczym nie przypominająca postindustrialnego charakteru Zabłocia. Zapraszamy na piknik, set djski i pizzę.
Historię kontaktów polsko-japońskich, podobnie jak wszelkich kontaktów międzypaństwowych, można opisać za pomocą oficjalnych relacji, takich jak wzajemna wymiana dyplomatów, oficjalne wizyty polityków. Tworzą je także relacje w dziedzinie kultury, relacje społeczne czy wojskowe, a dziś również kontakty biznesowe i naukowe. Jednak to, co sprawia, że stosunki polsko-japońskie są wyjątkowe, odnosi się do relacji pomiędzy ludźmi. Na 100 lat naszych wzajemnych kontaktów złożyło się szereg fascynujących literackich, wręcz filmowych, opowieści o ludziach. To oni, konkretne postaci i osobowości, tworzą te niezwykłe historie.
Stacja Badawcza Outsider Art została zorganizowana z inicjatywy Stowarzyszenia Psychiatria i Sztuka w roku 2018. Od październiku do chwili obecnej zorganizowanych zostało 6 wystaw i wydarzeń artystycznych o zasięgu ogólnopolskim i międzynarodowym. W przestrzeni galerii upowszechniane są inicjatywy w zakresie kultury, sztuki i edukacji. Prezentowane są prace twórców głównego nurtu i outsiderów, popularyzowana wiedza na temat psychopatologii ekspresji, sztuki art brut i arteterapii, prowadzona działalność badawcza i informacyjna, promowane są działania alternatywne.
Z połączenia doświadczeń muzyków powstał styl charakteryzujący się wpływami muzyki lat 80-tych,
współczesnego rocka i szeroko pojętej alternatywy. Hengelo został szybko zauważony i doceniony
przez odbiorców muzyki rockowej i alternatywnej, zyskał również bardzo pochlebne opinie
profesjonalnych krytyków, o czym świadczą zwycięstwa na „Katofonia Music Outbreak”, w konkursie
„Zrób Hałas” organizowanym przez Teatr Śląski, „Koz ALL Music Festival” w Kędzierzynie-Koźlu oraz
projekcie Dzielnica Brzmi Dobrze, którego patronem jest Katowice Miasto Muzyki UNESCO. W
listopadzie 2016 roku pojawiło się debiutanckie wydawnictwo – „Hungry Eyes”. Grali na Sofar
Sounds, w radiowej Trójce, Czwórce, Trójki i Antyradiu oraz na „Małej scenie” Przystanku Woodstock
(wybrani spośród 850 zgłoszonych zespołów).
9 października 2017 przy wypełnionej po brzegi widowni Teatru Śląskiego w Katowicach Hengelo
zagrało koncert z okazji drugich urodzin. W koncercie wzięli również udział zaproszeni goście, m.in.
Miuosh i Natalia Grosiak.
SKŁAD: Mateusz Konieczny (wokal), Paweł Palej (gitara), Łukasz Kozera (klawisze), Robert Zając
(bass), Jacek Brzezina (bębny)
W Nowej Hucie w latach 50. rozpoczęło się niezwykłe zjawisko artystyczne i socjologiczne. Dziesiątki artystów zaczęły przyjeżdżać do tego miasta, by w nim żyć i pracować. Uzyskiwali oni pracownie miejskie, z których część funkcjonuje do dziś! Jak wyglądały pracownie pod industrialnym niebem Nowej Huty, w czasach gdy system w zamian za wynajem wymagał od ich właścicieli jedynie kształtowania estetyki lepszego jutra? Jak działają te miejsca dzisiaj? Tego dowiemy się podczas spotkania w galerii Huta Sztuki (gdzie przechowywana jest kolekcja dzieł nowohuckich artystów) oraz innych miejscach.
Ignorując misję Armstronga, preferujemy autorską metodę osiągania nieba. Wspinając się po szczeblach drabiny, skaczemy prosto w realia epoki baroku, próbując zdobyć szczyt za pomocą świętych orędowników. Czy przeczcigodni męczennicy, biskupi i prezbiterzy, którzy chronili nas setki lat, będą w stanie udźwignąć ciężar XXI-wiecznej bajery? Mierząc się z tym pytaniem, przybyły ze Słowacji malarz zaznacza: „Wszystko stare jak cholera. Żadnej nowoczesności tutaj nie ma”. Tytuł zaczerpnięty ze staropolskiej pieśni wielkopostnej.
W 1936 roku Marcel Duchamp wytwarza pierwsze minimuzeum w formie pudełka. Znajdą się tam reprodukcje jego najważniejszych prac, zawsze z jednym oryginałem w bonusie. Zapoczątkuje ono serię ponad 300 obiektów, które same w sobie staną się dziełami sztuki. Wejdziemy do jednego z pudełek i z niego poprowadzimy opowieść przez dorobek artystyczny Duchampa. Dowiecie się też, ile kopii/sztuk słynnej Fontanny istnieje i dlaczego. Wykład historyczki sztuki Aśki Warchał-Beneschi, kuratorki wystawy Wszystkie moje białe sześciany w Domku na Kasprowicza.