Muzeum nie jest magazynem rzeczy. Jest miejscem, które gromadzi ludzi, zderza przeszłość z przyszłością, daje szansę dyskusji, polemiki, autorskiego komentarza. W ramach tegorocznej edycji KRAKERSa Muzeum Etnograficzne w Krakowie zaprosi do artystycznego eksperymentu studentów i absolwentów kierunku Edukacja Artystyczna Wydziału Malarstwa krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Młodzi twórcy poddadzą osobistej eksploracji etnograficzne zbiory, poszukując w nich szczególnie rezonujących obszarów i tematów. Prace powstałe w projekcie TRWA_NIE wpisane zostaną na czas festiwalu w wystawę stałą MEK, a ich autorzy oprowadzą publiczność po wykreowanej w eksperymencie przestrzeni. Opiekę artystyczną nad projektem sprawuje Monika Nęcka (ASP), prace koordynuje Katarzyna Piszczkiewicz (MEK).
Od 10 do 14 kwietnia, w godzinach od 16 do 17, odbędą się oprowadzania po wystawie z udziałem
studentów i absolwentów Edukacji Artystycznej Wydziału Malarstwa ASP.
Henry Moore (1898–1986), już za życia ogłoszony klasykiem nowoczesności, przez wielu specjalistów jest uważany za największego rzeźbiarza XX wieku. Wystawa jest wspólnym projektem Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku, Henry Moore Foundation, Muzeum Narodowego w Krakowie i Muzeum Narodowego we Wrocławiu. Konwencja „wystawy-spaceru” pozwala na refleksję na temat obecności rzeźby w przestrzeni miasta i symbolicznie łączy rozproszone po centrum Krakowa oddziały Muzeum Narodowego. W ramach Cracow ArtWeek KRAKERS proponujemy doświadczenie wystawy w możliwie najpełniejszy sposób: poprzez przechadzkę pomiędzy poszczególnymi oddziałami Muzeum wraz z kuratorką wystawy Agatą Małodobry i przez otwarte warsztaty improwizacji tanecznej Zofii Noworól.
Aktorstwo i wspinaczka to dla autora wystawy dwie szkoły życia wymagające odwagi w przekraczaniu własnych granic, rozwijające potrzebę ekspresji i indywidualne poczucie misji. Samotna wyprawa ugruntowała w nim przekonanie, że surowy klimat redukuje potrzeby i zacieśnia więzi, uczy pokory, szacunku wobec sił natury, otwartości na przybyszów oraz ciekawości innych światów. Wystawie towarzyszy interaktywna instalacja utkana z buddyjskich flag, służących harmonizowaniu energii w otoczeniu.
Medytacja w rzeczywistości wirtualnej nad Czarnym kwadratem na białym tle Kazimierza Malewicza oraz poezją Bolesława Leśmiana. Instalacja w ramach działań kontekstowych do przedstawienia NIC Krzysztofa Garbaczewskiego w Starym Teatrze.
Wystawa Tadeusz Kantor. Odsłona czwarta. Rzeźba pokazuje wybór obiektów z kolekcji Cricoteki. Tadeusz Kantor nazywał je rzeźbami. Co dzieła Kantora mają wspólnego z innymi rzeźbami z historii sztuki współczesnej? Jaką przybierają formę? Jak oddziałują na widzów? Jaka jest relacja między nimi? Punktem wyjścia Odsłony czwartej jest spojrzenie na rzeźby jako autonomiczne dzieła sztuki pozbawione biografii teatralnej oraz wyeksponowanie ich niezależności. Obiekty podporządkowują bowiem otaczającą je przestrzeń, wpływają na inne przedmioty w swym otoczeniu, wymuszają na widzu spontaniczną reakcję.
Wystawa prezentowana w Domu Zwierzynieckim została poświęcona przedmieściom i ich mieszkańcom. Jest poszukiwaniem odpowiedzi na pytanie o to, czy dzisiejszy Kraków posiada przedmieścia, a jeżeli tak, to gdzie one się znajdują i jak wygląda życie na nich. Wystawa jest częścią projektu wystawienniczego „przeMieszczanie” z okazji 120-lecia MHK.
Wystawa jest opowieścią o współczesnym nowohucianinie, mieszkańcu postindustrialnej dzielnicy Krakowa. Szczególny nacisk położono na przedstawienie trudnych lat 90. XX w., okresu transformacji ustrojowej, którego rola w procesie kształtowania współczesnej tożsamości nowohucian przez lata była marginalizowana. Wystawa jest częścią projektu wystawienniczego „przeMieszczanie” z okazji 120-lecia MHK.
Studio otwarte dwóch artystów o bliźniaczym rodowodzie. Kukla i Gromniak, obydwaj urodzeni w 1989 roku, to dyplomowani graficy warsztatowi, absolwenci ASP w Krakowie, którzy skręcili w stronę malarstwa i muzyki eksperymentalnej. Od niedawna dzielą także pracownię i chętnie otwierają dla publiczności jej podwoje, by pokazać najświeższe obrazy.
Performatywnym elementem wystawy będzie seria spotkań ze współczesnymi artystami: Norbertem Delmanem, Mateuszem Kulą i Łukaszem Surowcem, którzy wraz z badaczkami Kolektywu Kuratorskiego zreinterpretują koncept bio-obiektów w kontekście kultur(y) pamięci i nowych technologii. Takie prace jak Maska Delmana, Wózki Surowca i najnowszy projekt Kuli, odnoszący się do Umarłej Klasy, odczytujemy jako dialog z twórczością Tadeusza Kantora.
Rozmawiają:
13 kwietnia, godz. 16:00 – Karina Jarzyńska z Norbertem Delmanem
27 kwietnia, godz. 16:00 – Katarzyna Grzybowska z Mateuszem Kulą
6 maja, godz. 19:00 – Sonia Kądziołka z Łukaszem Surowcem
Wszystkie spotkania odbędą się w Galerii-Pracowni Tadeusza Kantora, ul. Sienna 7/5, Kraków
Rafael Jablonka jest marszandem, kolekcjonerem, galerzystą oraz kuratorem sztuki. Przez 30 lat prowadził „Jablonka Galerie” – jedną z najbardziej renomowanych i działających na skalę międzynarodową instytucji w Niemczech. Należy do najważniejszych europejskich kolekcjonerów sztuki współczesnej, ze szczególnym uwzględnieniem sztuki po roku 1980. W rozmowie ze swoim wieloletnim przyjacielem, Adamem Zagajewskim, opowie o początkach swojej kolekcji, doświadczeniu w prowadzeniu galerii oraz podzieli się opinią o możliwościach i ryzyku rynku sztuki oraz roli i znaczeniu mecenatu w sztuce.
Wystawa w ramach obchodów „Roku Kobiet z ASP”. Prezentowane będą wielkoformatowe obrazy malarskie ukazujące przeskalowane fragmenty intymnych części kobiecego ciała. Portret będzie więc nieco mniej oczywisty niż zazwyczaj, ponieważ zamiast twarzy zobaczymy inny fragment ciała, jednakże owe portrety będą również bardzo różnorodne tak samo jak w przypadku obrazowania twarzy. Praca ta nawiązuje do wykonanych przeze mnie w 2002 roku serii fotografii pod tym samym tytułem, kiedy to fotografowałam buty kobiet z mojego otoczenia.
Podczas pasma kinowego zaprezentujemy 3 wybitne dzieła traktujące o wyprawie człowieka na Księżyc, które poza sporą dawką kinematograficznego wdzięku i przykładami perfekcyjnie zrealizowanego rzemiosła filmowego są równie intrygujące analizowane z perspektywy technologii, filozofii, psychologi czy religii.
Na wystawie polscy widzowie będą mogli po raz pierwszy zapoznać się z filmem polsko-holenderskiej artystki pt. Robota (2018), nowy nabytek z kolekcji Stedelijk Museum w Amsterdamie. Praca ukazuje w intymistycznej konwencji życie dwóch braci, których Verena poznała niegdyś na wakacjach w Polsce. Przypatrując się mężczyznom, artystka zwraca uwagę na ich stosunek do ciała, a także na język, jakim bohaterowie opisują otaczający świat. Powiela on te same uprzedzenia na temat obcości, których ofiarą bracia padają jako najemni pracownicy poza granicami kraju. Obok filmu na wystawie znajdą się zdjęcia urodzonej w 1990 roku artystki.
Kaligrafia japońska, podobnie jak kaligrafia chińska i koreańska, wyrasta z wielowiekowej tradycji, będąc doskonałym wyrazem wschodniej estetyki i filozofii. Przy całym zróżnicowaniu i bogactwie kaligrafia Dalekiego Wschodu zachowuje równowagę formy i treści: przedstawia znaki, jest więc nośnikiem znaczenia; równocześnie jej forma – malarski zapis gestu kaligrafa – wyraża indywidualne emocje i przeżycia twórcy. Zapraszamy do zapoznania się z drogą pisma podczas warsztatów!
Opis wydarzenia
W jednym miejscu i czasie zostaną zetknięte ze sobą osoby reprezentujące odrębne dziedziny sztuki
(teatr, taniec, sztuki wizualne, muzyka, a także kulinaria). Co wyniknie z tego spotkania? Dojdzie do
konfrontacji czy kolektywnego działania, twórczej interakcji?
Autorzy projektu z jednej strony pragną odwołać się do wizji przyszłości, w której realizacje artystyczne
będą oddziaływać na wiele zmysłów. Zarazem nurtuje ich odwieczne pytanie, które w czasach kryzysu
kapitalizmu nabrało nowej aktualności: czy stosunki społeczne powinny być oparte na rywalizacji czy
współpracy.
Celem wydarzenia jest także integracja środowiska niezależnych krakowskich artystów oraz publiczności
zainteresowanej różnymi dziedzinami sztuki.
Informacje o galerii
Scena Supernova została założona wiosną 2017 roku przez Jakuba Kowalika z zamiarem promowania
niezależnej twórczości artystycznej. Pełni funkcję sali teatralnej, kinowej i koncertowej, galerii sztuki
oraz przestrzeni dla działań warsztatowych i na rzecz integracji społecznej. Odbywają się tu także
wykłady, pokazy mody i improwizacje komediowe. Szacuje się, ze w okresie od maja 2017 roku do
grudnia 2018 roku Scenę Supernova odwiedziło około 12 tysięcy osób.
Artyści
aktorzy związani ze Sceną Supernova
kolektyw muzyczny NPZM
artystka wizualna
tancerka
kucharz-performer (opcjonalnie)
Kuratorzy
Andrzej Robak
Jakub Kowalik
to jedyny w Krakowie otwarty i przyjazny jam session w klimatach etno-folkowych. Przeznaczony jest
dla muzyków, grajków, wielbicieli dobrej muzyki i tych, którzy lubią dźwięki z Polski przeplatane z
bałkańskimi, ukraińskimi, muzyką wschodu, Afryki i innych kultur…
Zapraszamy szczególnie instrumenty niecodzienne, nieobecne w mainstreamie – flety, mandole,
bandury, sazy a także te, których nazw nie potrafimy wymienić, bo ich nie znamy albo jeszcze nie
istnieją, ale macie zamiar wystrugać je w piwnicach.
– – – Liczy się przede wszystkim folkowa szczerość i energia! – – –
Mikolaj Rejs+gościnnie Michał Gamrat
To jedna z tych wystaw, które organizowane są z dnia na dzień przez przypadek lub spontaniczne zrządzenie losu. To raczej okazja do spotkania i może zaplanowania czegoś w plenerze niż pokazywania swoich prac (będą). Namalujemy wspólnie obraz, który zostanie przekazany na XVIII Aukcję Wielkiego Serca (jeśli go zechcą). Będą wlepki do wzięcia zaprzyjaźnionych twórców i jakieś inne rzeczy. Podczas #cracowartweek każdy odwiedzający będzie miał szanse stworzyć coś na ceramixach albo wlepkę czy domalować się do obrazu.
WEGEWEKI przygotują jakiś hummusowy poczęstunek-sprawdźcie ich:
https://www.facebook.com/wegeweki/
Wystawa będzie czynna podczas codziennie podczas Cracow Art Week w godzinach 15-20
Wernisaż wystawy 10.04.2019 godz. 20:00, ul.Mogilska 39, Kraków
spotkanie instrumentów akustycznych i elektroniki. Niepowtarzalny dźwięk powstaje z inspiracji
poczuciem wolności i przestrzeni. Doświadczenie nie tylko dla ucha, ale także, za sprawą wizualizacji,
dla oka
SKŁAD: Tomasz Kamiński – perkusja, Simon Burgaud – elektronika, saksofon, wibrafon
Wystawa zaprezentuje 50 plakatów autorstwa Agnieszki Ziemiszewskiej, powstałych w różnym czasie i miejscu. Różne były też powody zaprojektowania tych prac: festiwale, wystawy, sprawy bieżące i osobiste. Każda jest rodzajem eksperymentu. Czy udanego, ocenią Państwo sami. Agnieszka Ziemiszewska – projektantka, organizatorka wystaw, nauczyciel akademicki. Laureatka nagród i wyróżnień, jurorka w krajowych i międzynarodowych konkursach projektowania graficznego. Prowadziła warsztaty i wykłady w Polsce i za granicą. Autorka bloga o plakacie Poster/Blog. www.ziemi.art.pl
Codziennie każdy z nas skacze myślami w przyszłość. Tak samo skaczą naukowcy, dziennikarze, analitycy, wróżbici. Komu zaufasz? Wiki Królikowska i Zbigniew Olszyna postanowili zaufać sobie nawzajem. Stąd nowatorski pomysł, że dwójka artystów kuratoruje siebie nawzajem. Olszyna, artysta malarz i fotograf, oraz Królikowska, performerka i kompozytorka, to wyjątkowy duet. Łączy ich zamiłowanie do estetyki camp i pastiszu połączone z wrażliwością na zagadnienia społeczne, popkulturę i lifestyle. Różnią ich formy ekspresji: Olszyna maluje i rysuje, Królikowska pojawia się w VTL (video, tune, lyrics) i staje twarzą w twarz z publicznością. W Raz, dwa, trzy, cztery postanowili ugryźć temat jedzenia przyszłości. W XXI wieku ciągle słyszymy – jedz to, jedz tamto, unikaj tego. Mody na modyfikowaną soję przeplatają się z okresami hejtu na GMO. Komu zaufasz? Wiki Królikowska i Zbigniew Olszyna na potrzeby tej wystawy wcielają się w najróżniejsze role: medium, dziennikarki, naukowca czy CEO firmy farmaceutycznej, by każdy z ich odbiorców mógł zadecydować, czy skok w przyszłość ma sens.
Kto nie skacze ten (cięcie)!
Podczas imprezy tanecznej skakanie jest jedną z najważniejszych aktywności człowieka. W mózgach uczestników i uczestniczek zachodzą procesy, które określane są często jako kosmiczne loty. Należy dodać, że wszyscy uczestnicy i uczestniczki wydarzenia znajdują się na ziemi po raz pierwszy i ostatni – chociażby dlatego warto wyskoczyć, zobaczyć ich i je, posłuchać, poskakać, poklaskać i przybić piąteczkę bądź żółwika.
Zapraszamy na Spacer Detektywistyczny po Nowej Hucie, podczas którego zobaczymy m.in. tak wyjątkowe i pięknie zaprojektowane miejsca jak Teatr Ludowy i Arka Pana…
Wyznaczyliśmy trasy, dzięki którym w przyjemny sposób można będzie poznać środowisko krakowskich galerii, pracowni czy innych niezwykłych miejsc zajmujących się sztuką najnowszą – jest ich NAPRAWDĘ sporo! Jedne głęboko ukryte w miejskiej tkance i tylko czasowo otwierające się dla publiczności, inne ulokowane przy reprezentacyjnych ulicach i od dawna mocno wpisane w artystyczną mapę miasta. Być może zaskoczeniem okaże się, jak mocno i jak blisko nas bije puls sztuki, adaptując czasami dość zaskakujące przestrzenie. Spotkania umożliwią wejście w unikatowy i bezpośredni dialog z ludźmi, którzy te miejsca tworzą, oraz z artystami, których prace są tam prezentowane. Dajmy odpocząć smartfonom i… poznajmy się. Bezpośrednio „dotknijmy” miasta.
Mamy nadzieję, że przygotowane trasy posłużą także w przyszłości jako podpowiedź, jak odnaleźć sztukę w Krakowie.
Zwiedzimy następujące miejsca: Olympia, Skład Solny, Galeria Zalubowski, Flu Space, Galeria i!, Pamoja, Pracownia „Korona”, Stacja Badawcza Outsider Art, Opcja
Spotkanie z Jankiem Simonem – twórcą instalacji interaktywnych, filmów wideo, obiektów i akcji
artystycznych. Źródłem jego inspiracji bywają gry komputerowe i internet. W swojej twórczości
wykorzystuje elementy przewidywania przyszłości, tematykę katastrofy, mającej nadejść zagłady.
Debiutował w 2002 roku pracą „Carpet Invaders” – prostą grą komputerową, której planszą był
rzutowany na podłogę obraz dywanu, a w znanym filmie „Odlot” z panoramy Krakowa po kolei,
niczym z rakiety kosmicznej, startują poszczególne wieże zabytkowych budynków, miasto staje się
płaskie.
Tematem spotkania będzie prezentacja projektów artysty – zarówno tych już powstałych, jak i
zaplanowanych.
Ilu uczestników „art worldu”, tyle opinii o tym, gdzie stoją artystyczne konfitury, jaką przyjąć strategię, by osiągnąć sukces, uznanie i pieniądze. Płynąć z mainsteamem czy tworzyć nisze? Wspierać się na innych czy nie oglądać się na nikogo? Koncentrować się na realu czy na sieci? Ale też: działać lokalnie czy dać się zassać przez stolicę? I w ogóle, kto rozdaje karty, które pozwalają wygrać w tę grę?
ACO Project to kompilacja kilku różnych charakterów i upodobań muzycznych, połączona jednym
wspólnym zamiłowaniem do dźwięków. W mixie otrzymali pulsujące i porywające z krzeseł tyłki
brzmienie oraz kruszącą serca największych twardzieli wrażliwość. Mimo, że ich działalność na rynku
muzycznym jako zespołu nie przekracza dwóch lat, doświadczenie sceniczne i muzyczne każdego z
członków zespołu sprawia wrażenie, jakby istnieli od zawsze i stuprocentowo przekłada się na
niezapomniane wrażenia, flow i dobrą energię, która na długo potrafi naładować akumulatory! Na
każdym z koncertów, spotykają się z fantastycznym odbiorem oraz powracającą równie silną energią i
radością ze strony słuchaczy.
Obecnie pracują nad płytą, o której mówią: „U nas w zespole panuje równouprawnienie i
zrozumienie. Nie ma sztywnych zasad co do stylistyki muzycznej. Bardzo cenimy sobie swobodę,
naturalność i wrażliwość muzyczną każdego z osobna, dlatego przygotowywany przez nas materiał
będzie bardzo różnorodny. Ta płyta będzie małą osobista opowieścią każdego zostawiającego nań
dźwięki!”
SKŁAD: Beata Ryś – voc, Marcin Chryczyk- bass, Grzegorz Jaromin – perkusja, Florian Oskwarek –
gitara, Robert Jastrzębski – instr. klawiszowe
Na pierwszym planie stoją ostatnie baraki, a na dalszym wyłania się gęsta zabudowa mieszkaniowa w niczym nie przypominająca postindustrialnego charakteru Zabłocia. Zapraszamy na piknik, set djski i pizzę.
współczesnego rocka i szeroko pojętej alternatywy. Hengelo został szybko zauważony i doceniony
przez odbiorców muzyki rockowej i alternatywnej, zyskał również bardzo pochlebne opinie
profesjonalnych krytyków, o czym świadczą zwycięstwa na „Katofonia Music Outbreak”, w konkursie
„Zrób Hałas” organizowanym przez Teatr Śląski, „Koz ALL Music Festival” w Kędzierzynie-Koźlu oraz
projekcie Dzielnica Brzmi Dobrze, którego patronem jest Katowice Miasto Muzyki UNESCO. W
listopadzie 2016 roku pojawiło się debiutanckie wydawnictwo – „Hungry Eyes”. Grali na Sofar
Sounds, w radiowej Trójce, Czwórce, Trójki i Antyradiu oraz na „Małej scenie” Przystanku Woodstock
(wybrani spośród 850 zgłoszonych zespołów).
9 października 2017 przy wypełnionej po brzegi widowni Teatru Śląskiego w Katowicach Hengelo
zagrało koncert z okazji drugich urodzin. W koncercie wzięli również udział zaproszeni goście, m.in.
Miuosh i Natalia Grosiak.
SKŁAD: Mateusz Konieczny (wokal), Paweł Palej (gitara), Łukasz Kozera (klawisze), Robert Zając
(bass), Jacek Brzezina (bębny)