Poczta Główna to nie tylko obiekt-palimpsest, noszący ślady nadpisanych znaczeń, ale także model swoistego uniwersum – materializacja utopii technologiczno-architektonicznej, w efekcie której narodził się nowy, usieciowiony człowiek nowoczesny. Wystawa będzie pretekstem do spojrzenia na to, w jaki sposób współcześni artyści i designerzy podejmują problem widzenia i obrazowania oraz relacji pomiędzy sztuką i nauką. Czy renesansowe i modernistyczne fantazmaty są dla nich polem twórczej reinterpretacji, czy elementem zaniechanego dziedzictwa?

Zaproponowana wystawa to projekt artystyczno-badawczy, którego celem jest podjęcie wybranych wątków nawiązujących do biografii budynku Poczty Głównej, który zbudowano w latach 1887-1889 według projektu wiedeńskiego architekta Friedricha Setza w stylu neorenesansu północnego. W latach 1931-36 Pocztę poddano generalnej przebudowie pod kierunkiem Fryderyka Tadaniera.

W latach 90. XX w. przywrócono wieży kopułę i dokonano zmian nadających budowli postmodernistyczny charakter. Obecnie Poczta Główna nie pełni już swojej funkcji w dotychczasowym wymiarze. Od 2019 roku budynek znajduje się w posiadaniu prywatnego, czeskiego inwestora Zeitgeist Asset Management, funduszu z siedzibą w Pradze, który pod okiem konserwatora zabytków i wraz z zespołem architektów, prowadzi badania zmierzające do odsłonięcia śladów neorenesansowej przeszłości budynku. Gmach Poczty Głównej przygotowywany jest obecnie do pełnienia w przyszłości funkcji hotelu, otwartego i czerpiącego z ducha miejsca.

TBA