Otwarcie: 20 kwietnia, piątek | godz. 18:00
Galeria Dystans | ul. św Krzyża 14
« Program główny

Galeria Dystans

Katarzyna Karpowicz – Teatr codzienności

Otwarcie: 20/04 | 18:00
Raven | ul. Brzozowa 7
« Program główny

Artysta: Katarzyna Karpowicz

Wystawa Katarzyny Karpowicz „Teatr Codzienności” poświęcona jest problematyce kondycji człowieka we współczesnym świecie. Malarka przygląda się zagadnieniu maski, którą nakładają bohaterowie jej obrazów. W swoich olejnych obrazach mierzy się z własną interpretacją ludzkiej potrzeby zakładania oraz zdejmowania masek. Obrazy Karpowicz od zawsze poruszają zagadnienia dotyczące człowieka będącego głównym bohaterem teatru rzeczywistości.
Figuratywne, mięsiste, pełne indywidualnej ekspresji obrazy nie są realistycznym odwzorowaniem rzeczywistości. Stanowią indywidualną ścieżkę w malarstwie, którą podąża Karpowicz, starając się nie zakładać masek, a odsłaniać swoją prawdziwą twarz malarki.

Galeria Raven

Galeria Sztuki Raven powstała w 2002 r. Mieści się na krakowskim Kazimierzu na ul. Brzozowej 7. W zbiorach Galerii znajdują się prace artystów współczesnych m.in. Grupy Krakowskiej (Adama Marczyńskiego, Jonasza Sterna, Janiny Kraupe Świderskiej i in.), Grupy WPROST (Zbyluta Grzywacza, Barbary Skąpskiej), a także prace Juliusza Joniaka, Marii Więckowskiej, Jerzego Panka, oraz innych znanych artystów.
Galeria organizuje w sezonie wiosennym i jesienno-zimowym cykliczne wystawy, głównie artystów związanych ze środowiskiem krakowskim.

Wystawa zbiorowa – Chodzi lisek koło drogi, nie ma ręki ani nogi

Otwarcie: 20/04 | 18:00
Galeria Fosfor | Kamieńskiego 11, Bonarka City Center, Lokal I1
« Program główny

Artyści: Agata Agatowska, Dawid Czycz, Bartek Jarmoliński, Natalia Kopytko/Marcin Sipiora , Katarzyna Legutko, Paweł Łyjak , Krzysztof Marchlak, Łukasz Murzyn, Sławek Toman, Alex Urban, Małgorzata Wielek-M, Rafał Zar, Marcin Zawicki, BWSounds Marcin Sipiora / Live act

Kurator: Małgorzata Wielek-Mandrela

Chodzi lisek koło drogi, Nie ma ręki ani nogi,
Kogo lisek przyodzieje, Ten się nawet nie spodzieje,
Ręce, nogi, głowa, szyja, Po obejściu idzie żmija,
Grzyb w muszelce, lis we wnęce
Dziobie ptactwo na dwie ręce

Hasłem tej edycji Cracow Gallery Weekend 2018 jest „Zmiana”. Tytuł naszej wystawy wskazuje, że będziemy się kręcić wokół tematu rąk i nóg, a być może wokół zmiany ręki na protezę lub protezy na nogę… kto wie co się wykluje. Wystawa multimedialna połączona z setem muzycznym.

Dawid Zdobylak – Melancholia

Otwarcie: 20/04 | 18:00
ATTIS | ul. Starowiślna 14
« Program główny

Artyści: Dawid Zdobylak
Kurator: Agnieszka Stefańczyk

Melancholia i nastrojowość to cechy właściwe dla malarstwa Dawida Zdobylaka. Artysta urodził się w 1993 roku. Obronił dyplom na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Jego prace były prezentowane w Pałacu Sztuki na wystawie Najlepsze Dyplomy 2016/2017.
W malarstwie artysty można dostrzec inspiracje renesansem, barokiem oraz sztuką ikon. Kształt twórczości Dawida Zdobylaka wyznaczają trzy główne tematy: pejzaż, portret i martwa natura. Artysta w swoich pracach kładzie nacisk na ukazanie portretu wewnętrznego przedstawianych postaci i uchwycenie kwintesencji nastroju w pejzażach.
Dawid Zdobylak poprzez niewielkie rozmiary płócien, chce wprowadzić widza
w pewnego rodzaju intymność podczas odbioru dzieła. Jak sam artysta przyznaje
w tekście pracy dyplomowej: „Odbiorca musi przez to zbliżyć się do nich, aby zobaczyć szczegół, pociągnięcia pędzla, drobne odcienie, zamazania, strukturę detali”.
Na wystawie Galerii ATTIS zobaczymy najnowsze płótna artysty. Punktem wyjścia ekspozycji jest obraz przewodni „Melancholia” (2018). Praca przedstawia utopiony w ciszy poranek. Uśpioną jeszcze naturę pokrywa ciężka kurtyna mgły, przez którą próbuje przebić się wschodzące słońce. W pracy panuje nastrój wyciszenia i równowagi niczym niezmąconej natury. Zapraszam na wystawę.

ATTIS

Galeria Sztuki ATTIS została założona w 2003 roku przez Ryszarda Lachmana – marszanda i kolekcjonera. Galeria specjalizuje się w malarstwie polskim XX i XXI wieku – sztuka współczesna i dawna. Prezentuje dzieła uznanych artystów sztuki współczesnej m.in.: Edwarda Dwurnika, Jana Pamuły, Rafała Olbińskiego, Tadeusza Dominika, Jana Tarasina, Stanisława Kuskowskiego oraz młodych obiecujących indywidualności: Katarzyny Celek, Dawida Zdobylaka, Kamila Kukli i in. Galeria jest członkiem Stowarzyszenia Antykwariuszy i Marszandów Polskich oraz Confédération Internationale des Négociants en Oeuvres d’Art, a także objęta jest programem mecenatu artystycznego Miasta Krakowa. Bierze udział w programie „Bezpieczne zbiory – bezpieczne kolekcje”.

Michał Zawada – Bieg lini

Otwarcie: 20/04 | 18:30
ZPAF | św. Tomasza 24
« Program główny

Artysta: Michał Zawada
Kurator: Paweł Brożyński

Dlaczego pewien typ lasu został objęty kiedyś ochroną? Dlaczego określony typ fizjonomiczny, uznany za lepszy lub gorszy, i jest przyporządkowywany do rasy panów lub niewolników? Co decyduje o przebiegu przeszłej lub aktualnej biopolityki nakierowanej na ratowanie bądź na eksterminację? Wystawa Michała Zawady jest zderzeniem zdjęć pochodzących z dwóch, jak mogłoby się wydawać, zupełnie różnych porządków: obrazów Puszczy Białowieskiej i zespołu gipsowych odlewów głów, które służyły w czasie I wojny światowej do badań nad rasą i dziedziczeniem. Czarno-białe, surowe fotografie ukazują jednak element wspólny – estetyczną formę życia, plątaninę biomorficznych struktur, konturów i linii, które mogą budzić zachwyt lub nienawiść. Dostrzeżona i wydobyta z tła linia – regularna bądź zmienna, rozgałęziona bądź nie – może stać się miarą piękna lub człowieczeństwa, wytyczyć kierunek działania i etyczną granicę. Czy nadal będzie można podziwiać piękno niezniszczonej przez człowieka natury? Czy forma ludzkiego ciała będzie miała w przyszłości wpływ na hierarchię społeczną? W czasie intensywnych zmian politycznych i społecznych, Zawada zachęca nas do przemyślenia naszego sposobu patrzenia, ujawnia kulturowy zmysł porządku, prowokuje, aby prześledzić bieg linii.

Michał Zawada (ur. 1985) – studiował historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim i malarstwo Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Od 2012 roku jest asystentem w Pracowni Malarstwa Prof. Andrzeja Bednarczyka. Zajmuje się malarstwem, fotografią i sztuką wideo. Interesuje go kontekstualna aktywność mediów plastycznych oraz analiza fenomenu obrazu i wizualności. W swojej twórczości nawiązuje dialog z teorią sztuki, visual studies i antropologią. Konstruowane przez niego cykle odnoszą się do relacji ustanawianej pomiędzy procesem wytwarzania fantazmatycznej podmiotowości obrazu a budowaniem tożsamości człowieka w kontekście historycznym i społecznym. Laureat Stypendium Republiki Austriackiej. Od 2016 sprawuje funkcję Prodziekana Wydziału Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie.

20 kwietnia – 13 maja 2018

Krystyna Grzybowska – Optyczne peregrynacje / Optical peregrinations

Otwarcie: 20/04 | 18:30
Dyląg Gallery | św. Tomasza 22
« Program główny

Artysta: Krystyna Grzybowska
Kurator: Wiesław Dyląg

Wystawa jest pierwszą odsłoną twórczości Artystki, obejmującą prace z połowy lat siedemdziesiątych. Końcem 2018 roku, w Galerii Dyląg przewidziana jest większa prezentacja jej spuścizny artystycznej.

Krystyna Konecka–Grzybowska – absolwentka a następnie wieloletnia wykładowczyni Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie (pracownia malarstwa na wydziale konserwacji). Brała udział w licznych wystawach zarówno w Polsce jak i poza granicami kraju. Prace Jej prace znajdują się m. in. w zbiorach Muzeum Narodowego w Krakowie.
Wystawa prezentuje prace Krystyny Koneckiej – Grzybowskiej, przez szereg lat związanej z krakowską Akademią Sztuk Pięknych. Jest to jedynie wycinek twórczości artystki, ukazujący wyraźne wpływy op-artu oraz malarstwa geometrycznego. Obrazy, które znalazły się na wystawie pochodzą głównie z lat 70., a więc z okresu zupełnego ukształtowania artystycznego Grzybowskiej.

Dyląg Gallery

Zamierzeniem istniejącej od niemal 15 lat Galerii jest przedstawienie ciekawych artystów, wydarzeń i trendów występujących w polskiej sztuce XX w., ze szczególnym naciskiem na lata 50. i 60. Od dwóch lat intensywnie rozwijamy również dział rzeźby, plasując się w czołówce galerii działających w tym segmencie sztuki. Artyści prezentowani w galerii to m.in.: Wacław Borowski, Tadeusz Brzozowski, Witold Chromiński, Xawery Dunikowski, Tadeusz Chrzanowski, Leon Chwistek, Jan Cybis, Leszek Dziedzic, Jan Ekiert, Stanisław Grabowski, Władysław Hasior, Henryk Hermanowicz, Adam Hoffmann, Mieczysław Janikowski, Jerzy Jarnuszkiewicz, Tadeusz Kantor, Józef Marek, Tadeusz Łodziana i wielu innych.

Dariusz Milczark-Trzepla – Poza obrazem (Beyond the painting)

Otwarcie: 20/04 | 19:00
Zofia Weiss Gallery | Sławkowska 12
« Program główny

Artysta: Dariusz Milczark-Trzepla

„Poza obrazem” – wystawa malarstwa Dariusza Milczarka-Trzepli, w ramach wyróżnienia przyznanego 15.01.2018 na wernisażu Małego Zimowego Salonu Malarstwa Młodych.
Malarstwo Dariusza Milczarka-Trzepli należy do jednego z najciekawszych zjawisk w młodej sztuce polskiej. Jego obrazy w pełni zanurzone w otaczającej nas codzienności, charakteryzuje wysoka qualité i perfekcyjny warsztat, wywodzący się z odległych w czasie tradycji malarskich. Wychowanek krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, gdzie w pracowni prof. Adama Wsiołkowskiego pracował ostatnio nad cyklem tworzył ostatnio cykl „Obrazy światło-czułe” i obronił pracę doktorską w czerwcu 2017 roku.
„Codzienne otoczenie człowieka, chwilowość zjawisk, oraz ich zmienność, są głównymi tematami moich prac. – mówi o swojej wystawie „Poza obrazem” artysta – kolor, mocne kontrasty światłocieniowe, poszukiwanie granicy pomiędzy tym co rozpoznawalne, a tym co nieoczywiste są podejmowanymi przeze mnie problemami malarskimi. Obiekt rzucający cień spoza przestrzeni obrazu, jest jednym z wątków, na którym aktualnie się koncentruję. Ta „nieobecna” obecność obiektu w obrazie malarskim jest rozwinięciem dotychczasowych poszukiwań. Obrazy moje są reakcją na otaczającą rzeczywistość; ciągły pęd, kult sukcesu, pragnienie zmiany, ulepszenia, które wydają się być podstawową wartością, jedynym celem jednostki. Coraz trudniej odnaleźć w nich swoją tożsamość. Natarczywy szum współczesnego świata, zagłusza ciszę potrzebną by spotkać się z samym sobą.”

Zofia Weiss Gallery 

Galeria Zofii Weiss działająca w ramach Fundacji Muzeum Wojciecha Weisa ma swoją siedzibę w Krakowie, w obrębie Starego Miasta, około 150 m od Rynku Głównego. Zajmuje przestrzeń na I piętrze zabytkowej kamienicy przy ul. Sławkowskiej 12, w miejscu, które związało się ze sztuką i ruchem wystawienniczym blisko 100 lat temu, goszcząc przede wszystkim wystawę „Niezależnych”, powstałą w wyniku bojkotu Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych przez artystów Młodej Polski. Galeria zajmuje się promocją twórczości artystów młodego i średniego pokolenia, wywodzących się głównie ze środowiska krakowskiego i związanych z krakowską Akademią Sztuk Pięknych, organizuje wystawy indywidualne i zbiorowe, współpracuje merytorycznie przy wielu publikacjach. W roku 2017 Galeria zorganizowała wystawy indywidualne: Jacka Dalibora, Marcina Kowalika, Roberta Bubla, Izabeli Kity, Moniki Krzakiewicz, Damiana Bąka i Andrzeja Borowskiego oraz wystawę zbiorową studentów, absolwentów i doktorantów z pracowni prof. Adama Wsiołkowskiego na ASP w Krakowie. Rok 2018 Galeria rozpoczęła Małym Zimowym Salonem Malarstwa Młodych. Właścicielka Galerii – Zofia Weiss, historyk sztuki i krytyk, ma w zakresie swoich działań nie tylko sztukę najnowszą ale również muzealną. Współpracuje z licznymi muzeami i placówkami naukowymi w Polsce i na świecie. W ostatnich latach zrealizowała duże projekty wystawiennicze na Litwie i w Holandii, w Krakowie, gdzie mieszka i pracuje, ma w swoim dorobku wystawy historyczne wraz z dużymi publikacjami dla Muzeum Akademii Sztuk Pięknych.

Wystawa zbiorowa – Jarmark, Landszaft, Dynia, NEO Realizm

Otwarcie: 20/04 | 19:00
Jan Fejkiel Gallery | Sławkowska 14
« Program główny

Artysci: Jerzy Panek, Władysław Pluta, Stanisław Wejman, Henryk Ozóg
Narrator wystawy: Jan Fejkiel

„Nic się nie zmienia” – prowokował tytułem swej wystawy Henryk Ożóg w 2015 roku. Poszukiwania i eksperymenty artysty wokół abstrakcji i figuracji świadczą jednak o ciągłej potrzebie zmiany. Czynnikiem wyróżniającym postmodernistyczną koncepcję grafiki Ożoga jest podtrzymywany dialog ze światem sztuki; bliskimi mu artystami (Hockney, Bacon, Pollock, Neorauch) , konwencjami stylowymi ( Defiguracja, NEO Realizm ), a także z odbiorcami i rynkiem sztuki (Kolekcjoner I, II, III, Marszand ). Autotematyzm jest dla artysty ciągłą inspiracją , a Ruch w sztuce (tytuł tryptyku z roku 1992) i nieodłączne mu zmiany są wpisane w jego twórczość. Od kilkunastu już lat odmierzany kolejnymi numerami cykl prac Stanisława Wejmana nazwany, choć nie tytułowany Dynia, jest symbolem dualizmu trwania i zmiany. Artysta udowadnia, że zależność ta jest funkcją czasu, ale i możliwości warsztatowych: „ Dynia jest dziełem, które właściwie daje się zrealizować tylko w oparciu o warsztat graficzny – idea wielości w jedności i jedności nadal zróżnicowanej”. Paradoksalnie więc zjawisko zmiany i jej zakres w sposób precyzyjny uchwycić można jedynie w kontekście niezmienności i powtarzalności form. Tak jak Dynia „cały czas ta sama, nigdy taka sama”.

Występek natury, która powinna być martwa ( choć Dynię artysta uważa za Still Life) , a także potrzeba zmiany udziela się innym, tradycyjnym rodzajom artystycznym. Tym razem, po redefinicji martwej natury, zajmiemy się landszaftem, który, wedle przekazu anonima „nie oddaje już dynamiki XXI wieku”. Landszaft w wydaniu Władysława Pluty jest cyklem międzynarodowym. Jest więc Krajobraz, Paysage, Landscape i przysłowiowy Landszaft; horyzontalny układ liter interpretujący w czterech językach fenomen krajobrazu. Pluta podejmuje grę między swobodą graficznego znaku, a rygorem typografii, fizyczną przestrzenią obrazu, a jej konceptualnym wymiarem. Nie wiemy już, kiedy oglądamy litery, a kiedy czytamy obrazy. Artysta wychodzi tym samym poza obraz, zrzucając wstydliwe brzemię landszaftu. To też zmiana, po której inaczej widzimy i słyszymy krajobraz. A także dynamika myślenia o naturze i jej obrazie.

„Zawsze jestem wierny zmianie” przywoływał wielokrotnie słowa Goethego Jerzy Panek. Ostatni raz w wywiadzie, którego udzielił Elżbiecie Dzikowskiej w trakcie swej wystawy w warszawskiej galerii Pokaz w 1998 roku. Słowa Panka nie były pustym sloganem dla potrzeb mediów. Potwierdzeniem była twórczość graficzna , malarska, rysunkowa podporządkowana eksperymentowi, poszukiwaniu nowych rozwiązań, resetowi przyzwyczajeń. Panek, niechętny stabilizacji tak w życiu jak i w sztuce, niszcząc reguły, które zagrażały jego wolności, jedynie ze zmiany uczynił pewnik. W ciągu trzydziestu lat dokonał rewolucji w drzeworycie, przekraczając jego granice. Stopniowo, krok po kroku z grafika stał się rzeźbiarzem. Jego ostatni drzeworytniczy cykl pt. „Portrety jarmarczne” , z których kilka odbitek prezentujemy na wystawie, jedynie połowicznie przynależy do grafiki. Nadal jest to drzeworyt, bo ryty był w drzewie. Stał się jednak przede wszystkim głębokim reliefem o autonomicznej rzeźbiarskiej wymowie, częściowo tylko wykorzystanym jako matryca w latach 1981-83, a potem dopiero w roku 1992. Ewolucja artysty i spontaniczna medialna zmiana mogły pozostać jedynie indywidualną, bądź lokalną ciekawostką. Surowość opracowania deski, z której niemal lecą drzazgi, uproszczony, sprymitywizowany rysunek , jego brutalna ekspresja i deformacja, zwłaszcza w ostatnich pracach w cyklu mogą być odczytywane jako odreagowywanie przez artystę stanu wojennego w Polsce. Patrząc jednak z ogólniejszej perspektywy ,dla ostatniego drzeworytu Panka znajdujemy inny kontekst. Mimo swej dwuwymiarowości deski Panka, zwłaszcza ich faktura, przypominają nieokrzesaną rzeźbę w drewnie niemieckich artystów z kręgu Neue Wilde, którzy w czasie naszej izolacji podbijali świat. Panek nie poszedł jednak za głosem swej natury i instynktu, nie podjął wyzwania rzeźby. Zapewne różne były tego przyczyny i uwarunkowania. Lata te nie sprzyjały ożywieniu i wymianie artystycznej. Artysta nie miał warunków materialnych, nie był też w wieku, gdy dokonuje się artystycznych przełomów. Nieodmiennie pozostała jednak żywość i potrzeba zmiany. „Na Kazimierzu opadły liście, chyba zrobię jakiś pejzaż. To będzie coś zupełnie nowego” zapewniał podpisując prace na swą jubileuszową wystawę w galerii w grudniu 1998 roku.

Jan Fejkiel Gallery

Galeria grafiki i rysunku założona w 1991 roku przez historyka sztuki. Prowadzimy działalność handlową, wystawienniczą i edytorską. W dorobku galerii jest ponad 120 wystaw indywidualnych i ponad 40 zbiorowych wystaw tematycznych prezentowanych w kraju i za granicą. Galeria opracowała album pt. Polska grafika lat dziewięćdziesiątych, a album pt. Dante Jerzego Panka uznany został przez PTWK za Najpiękniejszą Książkę Roku (2004). W konkursie tym katalogi galerii kilkakrotnie zdobywały wyróżnienia (2005, 2008, 2010, 2014).

Międzynarodowy Komitet Selekcyjny B.I.D. (Business Initiative Directions, Madryt) przyznał galerii Złotą Międzynarodową Nagrodę Jakości (2005) . Za”wyjątkowe dzieła i przyjazną obsługę” portal turystyczny www.lianorg.com. wyróżnił galerię Nagrodą Top Choice (2015). W rankingu tygodnika „Polityka”(2002) galeria zajęła siódme miejsce. Ponownie wyróżniona została w roku 2015. Z rekomendacji galerii jej wystawy i artyści uhonorowani zostali nagrodą ZPAP im.W.Wojtkiewicza (J. Kraupe 1997; J.Sroka 2002; A.Sobol-Wejman 2009; S.Wejman 2014). Galeria uczestniczyła w Targach Sztuki w Budapeszcie ,1994, Dreźnie,1995, Poznaniu 2004, 2005 i w Warszawie (2013,2014).

Wystawa zbiorowa – Na styku (At the point of contact)

Otwarcie: 20/04 | 19:00
OPCJA | Piłsudskiego 38

Finisaż: 22/04 | 17:30
Krzemionki | Krzemionki 30, Budynek Twardowska, Wzgórze Krzemionki

« Program główny

Studenci Wydziału Intermediów ASP im. Jana Matejki w Krakowie: Aleksandra Dyja, Yana Maroz, Maria Nova, Wojciech Ratajczak, Jadwiga Hernas, Damian Sobecki, Erwin Jeneralczyk.
Wykładowcy WI: Patrycja Maksylewicz, Bogdan Achimescu, Mariusz Front, Mariusz Sołtysik.
Studenci Pracowni Działań Interaktywnych i Site-Specific z ASP im. W. Strzemińskiego w Łodzi: Irena Zieniewicz, Zuzanna Morawska, Anna Mikina, Agata Zboromirska, Żaneta Górska, prowadzący pracownię Tomasz Matuszak; Wiktor Polak.

Kuratorzy: Mariusz Sołtysik, Tomasz Matuszak

Styk to zazębianie się różnych rzeczy, zjawisk lub znaczeń. Działania na styku są zazwyczaj wymykającymi się jednoznacznym określeniom lub etykietom. Tak też podchodzą do swoich działań artyści biorący udział w projekcie. Choć temat jest pojemny, to przestrzeń w którym będzie realizowany jest konkretna i określona. Stanowi więc ramę w jakich poruszać się będą artyści. Nie stawiamy barier w wyborze zjawiska lub medium w jakim będą poruszać się artyści licząc na odniesienie się do kontekstu miejsca i czasu, które są wystarczająco interesujące? Groźne? Nieznośne? Przejściowe? Ta nieokreśloność i wieloznaczność, sposób skomplikowania i zmienność rzeczy oraz zjawisk jest wystarczającym pretekstem do sformułowania komunikatu lub gestu artystycznego.
W przypadku Galerii Opcja następuje istotna zmiana wynikająca z możliwości użycia dodatkowego miejsca, jakim już dysponujemy jako Wydział Intermediów (ul. Krzemionki 30) oraz zaproszenia do wspólnego działania Pracowni Działań Interaktywnych i Site-Specific z ASP w Łodzi oraz gości.

OPCJA

„Opcja” to Galeria Wydziału Intermediów przy ASP w Krakowie. Galeria powstała w 2013 roku. Przestrzeń ta jest przeznaczona przede wszystkim dla działań i prezentacji studenckich, a także jako obszar działalności pracowni dydaktycznych. Galeria jest także otwarta na prezentacje ciekawych projektów spoza obszaru uczelni jak festiwale, wykłady, pokazy czy konkursy. Formalnym opiekunem galerii jest od 2015 roku Mariusz Sołtysik. Obecnie prezentowane są cykle pt. „TY / JA” oraz „P jak pezentacja”. Celem tego cyklu wystaw jest szeroko pojęta prezentacja zjawisk jakie zachodzą na styku: pracownia / pedagog — student („TY / JA”) oraz udostępnienie ich w formie pokazu, wystawy lub wydarzenia. Proponowana formuła ma polegać przede wszystkim na wzajemnej relacji w stosunku do miejsca i wybranego własnego tematu / zjawiska. Pokazywane prace pedagoga i studenta, nie mają i nie powinny mieć charakteru relacji typu: mistrz i uczeń. Tu chodzi o partnerską i relacyjną, wzajemnie dopełniającą lub dyskutującą ze sobą realizację. Formuła nie zakłada skończonego dzieła. Najchętniej widziany jest gest, proces lub wybrany aspekt merytoryczny. Ponieważ Galeria „Opcja” jest dość specyficznym miejscem, nie bez znaczenia jest fakt uwzględnienia jej specyfiki / kontekstu w prezentowanej pracy lub pracach oraz charakteru intermedialnego. Wystawy w tej formule mogą funkcjonować od godziny do 7 dni.

Olga Ząbroń – Przepływy (Flows)

Otwarcie: 20/04 | 19:30
ARTEMIS | Poselska 15
« Program główny

Artysta: Olga Ząbroń
Kurator: Dominika Czarnecka

Moje doświadczenia malarskie oscylują wokół relacji wnoszących do każdego obrazu wizualny ekwiwalent niepokoju. Interesuje mnie tworzenie „przestrzeni poruszonych”, pełnych delikatnych drgań i pulsacji. Pojawiające się w obrazach linie są „szczelinami”, które ujawniają to, co w głębi, ale także to, co zdarza się „pomiędzy” – dynamiczną ciszę, przepływy.
Przecinające się i nakładające warstwy linii budują geometryczne formy zawieszone w nieograniczonej przestrzeni. Czasem są to kompozycje działające bezpośrednio swoim centrum. Pojawiają się też prace „niekompletne” o częściowym, fragmentarycznym zaniku geometrycznych struktur. W innych obrazach wyczuwalny jest zawieszony ruch, zbliżanie się lub oddalanie symetrycznych części. W ostatnich realizacjach występuje dialog pomiędzy nieregularnie złożonymi elementami. Wszystkie pokazane na wystawie prace łączy próba budowania układów wewnętrznych napięć.

ARTEMIS

Galeria Artemis powstała w 1994 roku i współpracuje z czołówką polskich malarzy, grafików, rzeźbiarzy i fotografików, prezentując ich prace na wystawach, targach sztuki i w ofercie handlowej. Kreowane są również instalacje, w tym światowa prapremiera Tri dla ukrytych Ewy Kuryluk. We wnętrzach galerii odbyło się ponad 150 indywidualnych pokazów, którym towarzyszą zawsze dwujęzyczne katalogi. Wiele wystaw stało się wydarzeniami artystycznymi. Z pewnością należały do nich ekspozycje Tadeusza Brzozowskiego, Tadeusza Dominika, Jana Dobkowskiego, Edwarda Dwurnika, Jerzego Panka, Franciszka Starowieyskiego, Stasysa Eidrigevičiusa, Anny Güntner. Prezentacje Eugeniusza Muchy, Tamary Berdowskiej oraz Tadeusza Gustawa Wiktora przyniosły artystom prestiżową nagrodę im. W. Wojkiewicza. Specjalną uwagę Artemis poświęca młodym artystom na starcie, organizując wystawy promocyjne, wspierając starania o stypendia i rezydencje, publikując katalogi czy rekomendując do list rankingowych. W grupie polecanych są obecnie: Katarzyna Makieła, Marta Kawiorska, Katarzyna Karpowicz, Dariusz Milczarek, Kalina Horoń, Ewelina Kaliszczuk. Wieloletnie doświadczenie i świetna orientacja w różnorodnych postawach i tendencjach plastycznych, pozwalają na fachowe doradztwo zarówno początkującym miłośnikom sztuki, jak i wytrawnym kolekcjonerom oraz poszukiwaczom alternatywnych form inwestowania. Galeria pomaga w budowaniu prestiżu firm, doradzając w aranżacji ich wnętrz i organizacji przestrzeni.

Aga Szuścik – 2081

Otwarcie: 20/04 | 19:30
Krakowskie Forum Kultury | Mikołajska 2
« Program główny

Artysta: Aga Szuścik

Projekt „2081” to wizja świata, który zastaniemy za 63 lata. Scenkom przedstawionym na piętnastu fotografiach daleko jednak do odrealnionej, hiperbolicznej wizji rodem z odważnego science-fiction. Każdy obraz jest futurologiczną kreacją, opartą na wnikliwym opracowaniu naukowym. Pod pretekstem bardziej lub mniej istotnych sytuacji z życia rodzinnego i zawodowego, „2081” porusza kwestie rozwoju technologicznego, systemów sterowania i sieci danych, polityki i geopolityki, gospodarki i stylów pracy, ekologii, sztuki oraz
transhumanizmu, również w ujęciu medycyny i genetyki. Clou projektu jest wpływ kierunków rozwoju cywilizacji i kultury na człowieka i człowieczeństwo, komunikację oraz wyznawane wartości. Fotografiom towarzyszy tekst oraz prezentowany w sali multimedialnej film.

Anna Rakoczy, Andi Comani – Eclipse

Otwarcie: 20/04 | 19:30
Onamato | Bracka 7, II piętro
« Program główny

Artyści: Anna Rakoczy, Andi Comani

Poprzez nawiązanie do sztuki dawnej, okresu wielkiego strachu XV – XVII w. artystka opisuje współczesne poczucie bezsilności, melancholii i osamotnienia. Historia ludzkości, która wciąż się powtarza, poprzez utopijne wizje prowadzi do upadku i zniszczenia.

Onamato

ONAMATO znajduje się na II piętrze urokliwej XIV – wiecznej kamienicy w samym sercu Krakowa, przy ulicy Brackiej. To połączenie Galerii Sztuki i apartamentu z unikatową aranżacją pokoju z obrazu Vincenta van Gogha. Wnętrze zdobią prace młodych i dobrze zapowiadających się krakowskich artystów.

Wystawa zbiorowa – Inlet

Otwarcie: 20/04 | 20:00
New Era Art | Rynek Główny 27
« Program główny

Artyści: Aleksandra Cieślewicz, Izabela Doumet, Lena Marie Emrich, Jakub Gliński, Michał Lenda, Cyryl Polaczek, Gabriela Stokłosa, Oliwia Thomas, Aleksander Sovtysik, Bartosz Zaskórski
Kuratorzy: Amelia Chwałek, Magdalena Klimkowicz

Inlet – rodzaj bardzo gęsto splecionej tkaniny, używanej głównie do produkcji poduszek i kołder. Charakterystyczna dla tego materiału konstrukcja uniemożliwia piórom wydostanie się na zewnątrz. Tytuł wystawy jest metaforą sytuacji bez wyjścia. Bardzo często pod wpływem cykliczności otaczających nas zjawisk ulegamy zatarciu poczucia realności. Ucieczka z tego stanu wydaje się być nierealna. Możliwym sposobem staje się poszerzanie spektrum doświadczeń jednostki przez wychodzenie poza swoje granice. Na przykład zmiany lub anomalia, takie jak przeczucia, trans, halucynacje, derealizacja czy deja vu. Zmiana zdaje się być ratunkiem dla marazmu, ale czy w każdej sytuacji jest pożądana lub możliwa? Dzięki powtarzalności wykonujemy czynności szybciej, bez zastanowienia, a co za tym idzie zwiększamy wydajność swoich działań. Czy możliwe jest wyjście z tego procesu? Czy poszerzając spektrum swoich doświadczeń jesteśmy w stanie uwolnić się od monotonii zdarzeń, czy tylko wpadamy w kolejny schemat, z którego nigdy nie będzie wyjścia? W wystawie chcemy przyjrzeć się stanom zawieszenia, odrealnienia, odcięcia od rzeczywistości, czy zaburzeniom percepcyjnym, które bardzo często stają się impulsem niezbędnym do dokonania zmiany. Procesom, które poprzez swoją cykliczność zdają się wirować i stają się pułapką, symboliczną machiną, której praca nigdy się nie kończy.

New Era Art

Galeria New Era Art działająca pod egidą Fundacji Jana Potockiego NEW ERA ART znajduje się w Pałacu pod Baranami, w ścisłym centrum miasta Krakowa, przy Rynku Głównym. Galeria zainaugurowała swoją działalność 9 listopada 2012 roku wernisażem prac Władysława Hasiora. Następnie pokazała światu po raz pierwszy w historii KOLAŻE WISŁAWY SZYMBORSKIEJ wspólnie z Fundacją W.Sz. Od tej pory dzięki młodym artystom i artystkom Galeria zmienia cały czas swoje oblicze, skupiając osoby zainteresowane kulturą i chętne do obcowania ze sztuką. Galeria otwiera swoje drzwi również osobom pełnym pasji, którzy niecodzienną sztukę wplatają w swoją codzienność. To dla nich organizowane są wykłady, spotkania i warsztaty, w trakcie których każdy może rozwinąć swoje uśpione siły.

Sebastian Gögel – wystawa indywidualna

Otwarcie: 20/04 | 20:00
Potencja | Rakowicka 11 A
« Program główny

Artysta: Sebastian Gögel
Kuratorzy: POTENCJA – Karolina Jabłońska, Tomasz Kręcicki, Cyryl Polaczek

Wystawa w Galerii Potencja będzie efektem działań zrealizowanych podczas miesięcznej rezydencji przez lipskiego artystę. Wymiana artystów pomiędzy Lipskiem a Krakowem jest jedną z form świętowania 45 rocznicy partnerstwa obu miast. Sami jesteśmy ciekawi, jaki końcowy kształt przybierze wystawa. Zapraszamy. Galeria Potencja

Potencja

Potencja to inicjatywa trojga malarzy: Karoliny Jabłońskiej, Tomasza Kręcickiego i Cyryla Polaczka. Przestrzeń, którą tworzą służy najczęściej jako miejsce wystaw młodych, interesujących twórców. Potencja to także wspólne działania jej założycieli, łączące różne aktywności artystyczne, m. in. film, muzykę, scenografię.

Wystawa zbiorowa – NIGHT WATCH

Otwarcie: 20/04 | 20:30
Atelier Rajska Poczekalnia | Brama Floriańska, ul. Floriańska / Rajska 4
« Program główny

Artyści: Betina Bożek, Maria Ciborowska, Paulina Stasik, Michał Cygan, Radim Koros, Bartłomiej Radosz, Szymon Szelc, Damian Obara (projekcja audiowizualna / audiovisual projection)
Kuratorzy: Maria Ciborowska, Radim Koros

Wydarzenie odbywające się w 2 miejscach

Brama Floriańska, ul. Floriańska

Wspólnie z niezależnymi twórcami, Rajska Poczekalnia zmienia otoczenie i proponuje publiczności nocne spotkanie pod Bramą Floriańską. Poza wyjątkowym kodem pocztowym, wystawę charakteryzować będzie absolutna swoboda twórcza artystów w tym co zaproponują widzom i jak uzasadnią swój wybór. Punktem wyjścia ich działań jest samoistne medium malarskie, na murach obronnych zawisną przede wszystkim obrazy, ale pojawi się również audiowizualna projekcja.

Ze względu na swój charakter, ekspozycja dostępna jest tylko w nocnych godzinach:
godz. 20:30 (20.04.2018) – 02.00 (21.04.2018)
godz. 20:30 (21.04.2018) – 02.00 (22.04.2018)

ATELIER POCZEKALNIA RAJSKA, ul. Rajska 4

Natomiast na dzienne wycieczki, od soboty do niedzieli (21-22.04) w godzinach od 12:00 do 16:00 w Pracowni Rajska Poczekalnia jest przygotowana ekspozycja „Otevřete Ateliér”, gdzie oprócz obrazów malarzy z tej pracowni z bliska będzie można się przyjrzeć przestrzennym elementom poniekąd definiującym proces twórczy i zastanowić nad ich wzajemną zależnością. Mamy też dobrą wiadomość dla tych, co nie zdążą na wernisaż na Bramie Floriańskiej – także w Atelierze przy ul. Rajskiej 4, będzie można zobaczyć relację video przygotowaną przez latającego przyjaciela pracowni, Pawła Chlastawę.

sobota 12.00-16.00
niedziela 12.00-16.00

Atelier Rajska Poczekalnia

Rajska Poczekalnia kształtowała się od 2013 roku, mniejszymi bądź większymi rewolucjami. Od początku stoi na straży malarskich wartości. Na dzień dzisiejszy jest przystankiem dwojga malarzy, którzy tu pracują, teoretyzują i kreują wystawy.Okazjonalnie prowadzą warsztaty, gdzie jest nauczane to, co według ich filozofii w malarstwie jest najważniejsze, to znaczy sumienne poruszanie się po tych niestabilnych punktach absolutu, dążąc do sekretnego zatrzymania czasu w tym jednym, właściwym momencie.

Piotr Marek – Glisty liżą watę (The muckworms lick cotton wool)

Otwarcie: 20/04 | 20:30
F.A.I.T | Ujejskiego 2a
« Program główny

Artysta: Piotr Marek
Kuratorzy: Tomek Baran, Gaweł Kownacki

Intuicyjność i przekraczanie wszelkich możliwych granic – tak często opisywane są działania Piotra Marka, legendy krakowskiej kontrkultury. W pracowni znajdującej się w suszarni w nowohuckich Mistrzejowicach, odbywały się imprezy-misteria realizowane pod jego dyktando. Piotr Marek był malarzem samoukiem, najmłodszym artystą przyjętym wówczas do Związku Polskich Artystów Plastyków. Malował niezwykle gęste i mroczne, surrealizujące obrazy, pełne cyborgicznych stworów, które podobno nazywał mini-protestami lub karykaturami wydarzeń. Mimo iż Zachodnie galerie interesowały się jego obrazami i chętnie je od niego wówczas kupowano, spełniał się w eksperymentach muzycznych i konstruowaniu domowymi sposobami urządzeń do modyfikowania dźwięków. Zdecydowanie lepiej czuł się w kreowanych przez siebie działaniach twórczych, niż w roli wykonawcy dzieł sztuki. Dlatego też zostało niewiele śladów jego działalności. Zmarł śmiercią samobójczą w 1985 roku, mając 35 lat. Maciej Toporowicz, artysta i przyjaciel Piotra Marka, wspomina go jako przykład osobowości „borderline genius”, czyli osoby osiągającej niespotykane wręcz mistrzostwo w przekraczaniu wszelkich możliwych granic i norm. Każdą rzecz którą robił, robił trzy razy bardziej niż inni, z oscentacją sięgającą wulgarności. Prowokował, obrażał uczucia, naruszał obowiązujące normy i wartości. Tworzył przestrzenie i działania igrające z emocjami odbiorców, dokonując sprzężeń na ich wrażliwości. Kumulował w jednej sytuacji taką ilość przekroczeń, że osiągał granicę nasycenia, która odbiera sens poszczególnym elementom. W ten sposób przekreślał znakowy i sensotwórczy charakter swoich działań i sztuki. Wytwarzał specyficzną cielesność sytuacji, oddziałującą na jej uczestników poprzez fizjologiczne, afektywne, energetyczne i motoryczne reakcje. Doświadczenie tych działań było, wedle relacji ich świadków, niezwykle intensywne i sensualne.

Na krańcu wszechświata, na samej jego krawędzi, z rajskiego jabłka Lucyfer bimber pędzi.
Trupi jad się sączy do fosy. Wokół z wałem trup gnijący. Żółte kości zewsząd sterczą. Stosem leżą martwe serca.
AA…
Siedzą diabły, siedzą mnichy. Chłepczą flaki, żują kichy. Szatan nie śpi, a zły czuwa, czarcia orgia u Belzebuba.
AA…
Matka Ewa dupą rzyga. W dziób ją wali stary strzyga. Cztery wielkie ośmiornice rżną Adama w odbytnicę.
AA…

[fragment tekstu „Serenada/Msza 4”, Piotr Marek, z notatnika artysty, lata 80.]

F.A.I.T

F.A.I.T. (Fundacja Artyści Innowacja Teoria) powstał w 2005 roku w Krakowie. Wiodącą działalnością Fundacji jest prowadzenie galerii sztuki współczesnej. F.A.I.T. realizuje autorskie wystawy problemowe oraz prezentacje najbardziej aktualnych zjawisk w sztuce współczesnej. Wielokrotnie zmieniał siedziby i formaty swoich działań, reagując na potrzeby lokalnego środowiska artystycznego. W galerii prezentowali swoje prace m.in. Marta Antoniak, Tomek Baran, Marek Chlanda, Roman Dziadkiewicz, Marek Gardulski, Peter Grzybowski, Irena Kalicka, Krzysztof Mężyk, Adam Rzepecki, Łukasz Skąpski, Grzegorz Sztwiertnia, Artur Tajber, Zorka Wollny, Jakub Julian Ziółkowski.
F.A.I.T. nieustannie poszukuje innowacyjnych metod popularyzowania sztuki współczesnej i docierania do odbiorców. Zaangażowany jest w produkcję filmów oraz tworzenie archiwum historii mówionej krakowskiego środowiska artystycznego od lat 50. XX wieku do dziś. Wystawa „Królów jest bez liku” z 2015 roku, była rezultatem serii wywiadów z artystami związanymi z Krakowem lat 80. W 2012 roku F.A.I.T. zrealizował film „Spełnia się” poświęcony Jerzemu Beresiowi. W 2009 roku, w serii wystaw zatytułowanych „Akcja Rewaloryzacji Abstrakcji” badał zagadnienie powrotu w sztuce aktualnej do malarstwa abstrakcyjnego i tradycji modernizmu. W 2016 roku F.A.I.T. zainicjował działanie internetowego „Radio Głosy” autorstwa Miry Marcinów i Magdaleny Kownackiej.

isiał w powietrzu, ale rurę panowie szczęśliwie wymienili. Fachowiec od Cracovii lubił pogadać, przy wymianie kolanka przekonywał, że Ronaldo woli panów. Przychodzili znajomi, pstrykali selfiki z zalaniem albo mówili wiersze. Zaglądnął sąsiad medyk, a za nim sąsiad baron.

Wystawa zbiorowa – What we do in the shadows

Otwarcie: 20/04 | 21:00
Widna Gallery | Grzegórzecka 31
« Program główny

Artyści: Gabriela Baka, Marcin Dymek, Hubert Gromny, Barbara Janczak, Anna Juszczak, Magdalena Lazar, Marta Niedbał, Marcin Pazera, Piotr Urbaniec, Bartosz Wajer

Domówki, spotkania w pracowniach i wypady za miasto. Dziwne zlecenia robione razem lub osobno. Złotówki, euro, islandzkie korony i juany. Pod ziemią, na powierzchni, przed ekranem. Ktoś zużyje ostatni skrawek papieru toaletowego. Rewolucję w układzie może wywołać byle bzdet. Walka o życie i wszystko od nowa. Zaangażowanie. Nuda. Miłość. Oraz ten drobny fakt, że jesteśmy starymi kumplami, chociaż nie mamy na karku po kilkaset lat.

Widna

Idea powstania przestrzeni W I D N A zrodziła się z potrzeby partycypacji w tworzeniu kultury. Naszym zamysłem jest prowadzenie miejsca niezależnego. Działalność ma charakter niekomercyjny, główną potrzebą funkcjonowania jest wymiana doświadczeń artystycznych.

Wystawa zbiorowa – Dotarłeś do celu / You have reached your destination

Otwarcie: 20/04 | 21:00
DUCATO | Grzegórzecka 22, parking
« Program główny

Artyści: Marcin Dymek, Michał Koncewicz, Magdalena Lazar, Marcin Pazera

Otwarte w godzinach pt. 19.00-21.00, sob. 12.00-15.00, niedz. 14.00-17.00

Efemeryczna dwudniowa akcja artystyczna. Miejsce: campervan Fiat Ducato Hymer 97. Ta tłusta, biała, wysłużona, plastikowo-metalowa kapsuła przemierzyła już ponad 200 tysięcy kilometrów. Na Sycylii włamano się do środka, w Chorwacji wisiała na skarpie i została porysowana na autostradzie przez pędzący czerwony dostawczak. Gałęzie nie oszczędzały lakieru. W grudniu 2017 została ostrzelana na krakowskich Dębnikach. Z powodu niewystarczającego materiału dowodowego sprawa została umorzona. Śrut nadal znajduje się wewnątrz pojazdu.

Projekt realizowany we współpracy z Galerią Widną.

Marcin Jedlikowski – Love love love your work!

Otwarcie: 20/04 | 21:00
ARISTOI | Sołtyka 9/2
« Program główny

Artysta: Marcin Jedlikowski
Kurator: Zofia Małysa

Na wystawie Love love love your work! w galerii Aristoi zaprezentowana zostanie twórczość Marcina Jedlikowskiego (ur. 1985), absolwenta krakowskiej ASP. Uznając malarstwo realistyczne za zbyt „komfortowe”, Jedlikowski wyznacza w swoich płótnach strefę wizualnej niepewności i rozedrgania. Tytuł wystawy, będący wyrazem entuzjazmu dla artystycznych propozycji malarza, zaczerpnięty został z jednego z komentarzy do jego obrazów na Instagramie.

ARISTOI

Aristoi jest niewielką, niezależną galerią prowadzoną przez artystów. Głównym celem galerii, istniejącej przy Fundacji Wabawbaw, jest wspieranie sztuki współczesnej oraz promowanie twórców młodego pokolenia. Od 2018 roku Aristoi funkcjonuje jako projekt room, w którym artyści z kraju i z zagranicy realizują swoje projekty anektując przestrzeń i tworząc z niej swego rodzaju instalację.

Wystawa zbiorowa – jeśli wiosenną nocą podróżny… / if on a spring night, a traveler…

Otwarcie: 20/04 | 21:30
Cellar  | Wielopole 12
« Program główny

Artyści: Małgorzata Łuczyna, Ivo Nikić, Kinga Nowak, Maria Wasilewska, Pan X, + live act: Marcin Sipiora

Symetria świata w drobnym płatku śniegu przyklejonym do szyby. Ciepło skrzypi podłoga, słychać czuły szept.

Promień słońca przemknął zmysłowo przez delikatny welur. Niczym pieszczota lub odblask cudzej radości…

Wystawa czynna w piątek i sobotę ( 20, 21 kwietnia ) w godz.: 21.30 – 00.00

Cellar

XIX-wieczna piwnica przy ul. Wielopole 12 w Krakowie to szczególne i zjawiskowe miejsce, bijące własnym pulsem sztuki, którego rytm jest nieokreślony. Surowe, ascetyczne wnętrze o dużej kubaturze z licznymi zakamarkami i beczkowym sklepieniem może stanowić kontrapunkt dla współczesnej sztuki. Galeria nie jest konkurencją, nie rywalizuje z innymi „stajniami sztuki”, jest dla nich alternatywą, dodatkowym kanałem rozładowującym wewnętrzne ciśnienie tego miasta. Jest to miejsce, które daje możliwość konfrontacji z samym sobą oraz niezwykle silnie oddziaływującą przestrzenią. Prawdą tego miejsca jest naturalny anturaż krakowskiej piwnicy, której nierówną podłogą jest klepisko wydeptane przez jej publiczność. Artysta tu wystawiający nie jest przysłowiowym wielbłądem, który dźwiga ‚tradycje krakowskie’ i snobizmy galeryjne -może rozglądać się po horyzoncie sztuki w dowolny sposób. Nocne pokazy o efemerycznym charakterze pojawiają się niczym ‚kwiat jednej nocy’… a wernisaż staje się jednocześnie finisażem!